Zwjndrecht zo saai als de cultuur wethouders ?

Hoe saai kan een gemeente zijn. Dat is natuurlijk maar net hoe je de invalshoek neemt. Saai in mijn ogen is iets als afstompend, alledaags, doods, dor, kleurloos, monotoon, slaapverwekkend of truttig.
Zwijndrecht past wel een beetje in die context als het om cultuur en kunstbeleving gaat.

Zwijndrecht heeft weliswaar kunst in zowel de openbare buitenruimte als in het gemeentehuis maar daar gebeurt niet zoveel mee. Veel kunst staat zomaar ergens te staan en soms weten mensen niet eens dat het kunst is. Natuurlijk zijn er voldoende cultuurbarbaren die kunst herkennen maar dan met een waardeoordeel zoals van de wethouders cultuur uit de recente periode van de huidige geschiedenis.
Kunst is iets wat bij een ieder een ander beeld oproept. Het is een kunst om van een uitkering rond te komen,  mensen worden daar mat van of vervelend. Het was wel een thema van een kunstwerk dat bij de opening van het gemeentehuis in 1985 aan burgemeester Pijl Hogeweg werd aangeboden.

Toen verrees er ook een kunstwerk van Lucien den Arend bij het gemeentehuis wat ook wel een halve rijksdaalder genoemd werd maar de titel kent bijna niemand. De munt word het maar genoemd deze staalconstructie die op de hoek van het Raadhuisplein Bruinelaan belande in het kader van de 1 procentsregeling. De pastoor van de Katholieke kerk Het heilige Hart  heeft heel wat procedures doorlopen om dit kunstwerk weg te krijgen. Bidden en procederen hielp niet nieuwbouw wel. Het leek wel een beetje het verhaal van Don Camillo. Nu is het uitgeleend aan de gemeente Papendrecht als onderdeel van het beeldenpark Drechtoevers en staat in prachtig oranje rood aan de overkant van de rivier van het Noordpark op Papendrechts grondgebied te bewonderen.

In het Beeldenpark ligt wel meer werk van Lucien die een van de initiatiefnemers is van dat zelfde beeldenpark wat geopend werd door Hare Majesteit koningin Beatrix.
Ondanks dat zij een bewonderaar is van Luciens werk denken velen er toch anders over. Vooral het werk in onbewerkt metaal, een hoopje roest van de scheep sloperijen in de volksmond, zijn vaak onderwerp van gesprek als er gesproken wordt over het beeldenpark.

Toch zijn beelden in de openbare ruimte vaak een welkome afwisseling op de vaak toch wel saaie gemeente die Zwijndrecht is. Toch zou Zwijndrecht veel meer gebruik kunnen maken van zijn kunst. Als je de beelden van Pieter D'Hondt kent dan zie je figuratieve kunst van iemand die door zijn vader, die timmerman was, de liefde voor handwerk is bijgebracht. Maar als je vraagt noem een aantal beelden of wijs ze aan dan zullen velen  het niet weten. Verdwenen is het beeld van Jongen met hoed ( Sebastiaan) gestolen waarschijnlijk vanwege het brons. Een heel fraai beeld wat aan het Maaspad stond.

Voor alle bronzen beelden geldt hetzelfde op dit moment. Er heerst een nieuwe beeldenstorm geënt op geldzucht.  Dat maakt het ook lastig kunst uitingen te beschermen als ze uitgevoerd zijn in dure metalen. De waarde van kunst is daarmee relatief te noemen. Toch staan er in het beeldenpark voor meer dan een miljoen euro aan beelden. Oninteressant is het zeker niet maar hier valt ook weer  de scheiding te maken tussen barbaar, cultuurbarbaar of liefhebber van de creatieve kronkel van de kunstenaars. Want wie zich echt verdiept in de kunst komt daadwerkelijke wiskunde tegen. De gulden snede is hierin een normaal gegeven. Voor de leek verwijs ik dan maar even naar Da Vinci. Wie dan denkt aan de scholengemeenschap raadt ik aan zich daar vooral te laten scholen in de wiskunde van Euclides. Nee ik bedoel de kunstenaar Da Vinci  en zijn waarschijnlijk wel meet bekende afbeelding  van de mens in de cirkel en het vierkant. Tot diep in de ruimte is deze afbeelding meegestuurd.

Nu kan men dit langdradig vinden en dus saai maar het oude Zwijndrechtse raadhuis is ook opgebouwd volgens de maatverhouding van de gulden snede. In het oude raadhuis hangen nog mooie werken van Willy Sluiter maar ook andere kunstenaars waaronder Clement Bezemer die mede initiatiefnemer was van het beeldenpark. Er hangt ook wel doorsnee kunst enigszins alledaags maar dat is eigenlijk een goede reflectie van de Zwijndrechtse samenleving. 

Saai kan ook opgepakt worden als antoniem en heden ten daage kan Jeanette Quakkelaar , die als buurvrouw van een zeer bekende beeldengroep van Pieter D'Hondt werkt, genoemd worden. Zij heeft duidelijk iets boeiends, geanimeerd. Haar stijl is kleurrijk en breed niet alleen schilderijen maar ook haute couture.
Wie aan haar atelier voorbijrijdt kan haar niet missen althans als je richting Rotterdam gaat  na de rotonde met de bekende fontein van Pieter D'Hondt waarmee Zwijndrecht op veel plekken genoemd wordt. Sander Littel is de enige kunstenaar die in de wikipedia onder Zwijndrecht genoemd wordt. Dat is heel apart. Sander is thans nog actief in Rotterdam.

Er zijn genoeg mensen in de kunst actief maar zijn er dan zo weinig kunstenaars geboren in Zwijndrecht vraag ik mij dan af. Clement Bezemer wordt daar in ieder geval niet genoemd maar als je op zoek gaat naar hem specifiek dan vindt je hem terug en zie je hoe het Veerplein een belangrijk knooppunt is in de Zwijndrechtse kunstgeschiedenis. Lucien den Arend had er zijn atelier maar ook Willy Sluiter heeft daar gewoond net als Otto Dicke . Van Otto Dicke hangt er een prent in het Zwijndrechtse gemeentehuis waarin duidelijk dat gebied getekend is  aan de rivierzijde het Zomerlust.

Als je dan de lijn der kunstenaars volgt dan is het logisch dat het beeldenpark begint bij het Veerplein en doorloopt naar het Noordpark eindigend bij de Galgenplaat waarvan de fundamenten destijds weer opgegraven zijn door uiteraard Lucien den Arend. Aardig is het te noemen dat de vrienden van het beeldenpark de kunstroute weer nieuw leven hebben ingeblazen. De laatste cultuurwethouder die daar nog wat mee gedaan heeft was Albert Abee. Daarna is het volledig blijven liggen.

Jan van der Molen , oud leerkracht van de basisschool de Tandem, heeft opnieuw de beeldenroute gefotografeerd, beschreven en daarmee weer in kaart gebracht om deze opnieuw te laten beleven. Zelf woont hij in het kunst gebied aan de Oostkeethaven  met uitzicht op de watertoren wat als monument ook een kunstwerk apart is.

Zwijndrecht is dus niet saai maar wordt hooguit door mensen saai gemaakt die zelf doorsnee zijn, druilerig,eentonig of geestdodend. Als het aan mij ligt komt er leven in de brouwerij en gaan we  creatief aan de slag met straattheater zoals de bekende Zwijndrechtenaar El Capstok dat zo leuk doet. Nou ja zo zijn er veel mensen te noemen die kleurrijk zijn maar men doet dat veelal buiten Zwijndrecht.

Zelf zalik blijven  proberen het theater in Zwijndrecht levendig te houden en de boel blijven wakker schudden  vanuit de raadstheaterzaal binnen de juiste verhoudingen van de gulden snede