Op zoek naar verhalen van weleer
Het is een drukke periode zo vlak voor de vakantie, het is niet alleen de vakantie die voor de deur staat maar ook de gewone beslommeringen die de dagelijkse werkelijkheid maken. Ik droom dan graag weg in momenten van rust, pauze noemen ze dat, meditatieve momenten waarin het heerlijk bijkomen is.
Alsof je op het drierivierenpunt staat en over de weidse vlakte van het water staart. Ik deed dat recent nog met het Noordparkfestival en keek zo naar de gebouwen van verleden en heden. Fokker aan de overzijde Het heet natuurlijk geen Fokker meer maar GKN maar vanuit de locatie hebben we het nog steeds over Fokker.
Nu heb ik ook vliegtuigen gebouwd, burgerluchtvaart, en heb nog heel veel met die techniek, tijdens de rust heb ik de dromen van vliegen. Zo kwam ik de foto tegen van de watervliegtuigen op het drierivierenpunt . In mijn dromen voel ik mij als de kleine prins. Wegvliegen naar je eigen planeet, weg van de ellende van alledag.
De werkelijkheid van de plek aan het water doet mij altijd goed. Ik kan er aarden, mij thuis voelen als op een eigen planeet. Iedereen heeft wel zo een plekje wat je eigen maakt. Je eigen bankje. Als ik de vliegtuigen zie op het water heb ik de neiging om op te stijgen en een mooie rondvlucht te maken om warmte en liefde rond te strooien als manna uit de lucht.
Daarin voel ik de verwantschap met de kleine prins van Antoine de Saint-Exupéry. Het verhaal van de kleine prins is er een met een boodschap waarin liefde en vriendschap en de simpele geneugten van het leven een belangrijke plek innemen. In het Noordpark voelde ik tijdens het festival weer dat heerlijke gevoel waarin kunst en cultuur, de muze en de simpele zaken van het leven aanwezig waren.
Dat op een plek die ontstaan is in een periode van de grote depressie waar mensen hun boterham verdienden door inzet voor de arbeidsvoorziening. Dat overleven in die periode waarin vliegtuigen nog met hout en doek gemaakt konden worden als het ware een vlieger met motor was een beslist aparte periode.
Hoe zou het zijn als je in die periode met de hand een spa in de grond stak en iets moois als een park mocht realiseren, geweldig toch, met als keerzijde dat je echt voor je dagelijks brood bezig was. Arm en rijk zijn begrippen met een enorme kloof. Dat zien we tegenwoordig als entertainment op de televisie.
We zien nu ook de werkverschaffing in een nieuw jasje waar pracht initiatieven uit voortkomen..Rond de watertoren komt er nu weer een mooi zomerproject aan. Als je boven in de watertoren bent en zoals ik daar wegdroom alsof ik in een verkeerstoren zit voor de watervliegtuigen dan zie ik zoveel mogelijkheden om te delen. en ben dan ook blij dat er rondom de toren er een omslag is gekomen waar materiële rijkdom plaats heeft gemaakt voor iets diepzinnige. Of het wijsheid is wat er de beslissingen uit het verleden zijn geweest is een afweging die mijn dromen niet verstoren.
Mijn dromen brengen mij iedere keer nieuwe inzichten, waarbij ik relativeer hoe de planeet zijn dagelijkse cyclus draait. De vakantie brengt mij op tal van plekken op de wereld waarin ik veel aan Zwijndrecht denk. Op de stranden aan de rand van de oceaan kan ik net zo wegdromen als hier. Maar de verbeelding om weg te kunnen vliegen met een vliegtuig vanaf de rivier is voor mij een groter avontuur.
Ik zoek niet meer maar zie de antwoorden weerspiegelen in het water, het noordpark en het festival brengen mij een heerlijk gevoel. Hoeveel oorlogen er zijn geweest of zijn doet er niet toe. De rust van kunst en cultuur en de muze voeden mij. Het is aan te raden om de natuur in te gaan en daar heerlijk te genieten. Mijn tuin is een oase van rust terwijl aan de voorzijde van mijn huis de wereld voorbij raast. Wat ben ik toch een gelukkig mens met die luxe van zo een tuin.
De tuin was vroeger een bron van eten dat gekweekt werd en nu de oase waar ik terugdenk aan de verhalen van weleer. Vakantie.
