Over van Puffelen, abri's mupi's en illegaal plakken

Dan begin je te werken en springt er weer een kat op je schoot. Ja ik werk thuis en de katten, twee stuks, wonen daar ook. Het zijn de dieren van mijn kinderen en die zijn al langer uit huis.  Gelukkig heb ik de katten die mij elke dag bezig houden  en eigenlijk een surrogaat zijn voor het gemis van die twee internationaal uitgevlogen mensen.

Nu is het tegenwoordig anders dan vroeger dankzij de technologie en internet. Je hebt gewoon contact zoals ik dat als kind ook wel wilde. International Rescue, de Thunderbirds deden dat al. Gewoon via een mobiel apparaat met elkaar praten met beeld en geluid.
Hoe normaal is het nu dat we dat doen en elke versnelling of vernieuwing daarin ons doet vergeten hoe het was. Als je het niet hebt weet je niet wat je mist. Nou ik wist dat als kind dus wel maar het was er niet. Ik bracht elke zondagavond de brief van mijn moeder naar haar moeder naar de brievenbus zo deed je dat en het werkte.

De telefoon was er nog niet als gewoon gebruiksartikel. Zelfs heen en weer reizen was al een hele onderneming. Terwijl ik International Rescue keek en daar alles heel snel ging was het leven hier nog traag. De telefooncel was een normaal straatbeeld net als ander straatmeubilair zoals de reclamezuil die ook wel peperbus genoemd werd. De reclamezuil was er om wild plakken tegen te gaan.

Ook al kon je in verbeelding er wel een raket in zien waren het toch de plekken waar posters tegen betaling opgeplakt werden om zo reclame onder de aandacht te krijgen. In Zwijndrecht hadden we daar ook een aantal van staan. Op het veerplein, de ringdijk , Bruïnelaan en zo nog een aantal plekken. Van Puffelen daar moest je zijn om te zorgen dat je advertentie opgeplakt werd. Wild plakken was uit den boze en verboden. Je mocht tenslotte ook niet buiten lopen met posters en lijm.

Niet dat dan de Thunderbirds op je af kwamen nee, we hadden toen nog gemeentepolitie die de meeste raddraaiers wel in de gaten hielden of kenden.  Het mooie is dat je snel vergeet hoe het was en hoe er gehandhaafd werd. Met de expositie over de politie in de vergulde swaen  komt daar dan weer het een en ander van naar boven.

De vraag of normaal zijn wel goed is kwam voorbij bij een collega bij een  ieder is toch uniek? Toch vind ik normaal een technisch begrip. Net als je een elektrisch apparaat aansluit mag je verwachten dat je niet na hoeft te denken dat er 220 volt op je stroomnet stroomt of schoon water uit de kraan. Dat normaal en bijvoorbeeld wild plakken heeft een redelijke vlucht genomen.

De politie handhaafde de wet en pakte soms plakkers op, de gemeente maakte de boel schoon en weg was de illegale uiting  ondanks de vrijheid van meningsuiting. Geen internet of whatsapp groepen een pers die schreef wat er geschreven moest worden kortom een keurslijf. Toch waren de peperbussen niet meer van die tijd en door alle veranderingen verdwenen deze  ver voordat de telefooncel overbodig werd.

Het leidde in Zwijndrecht wel zover dat er in de gemeenteraad  gesproken werd over vrije plakplaatsen. Uiteindelijk kwamen die borden er waar iedereen zijn boodschap kwijt kon. Echt lang hebben deze er niet gestaan en waren deze  ook niet echt intensief in gebruik. Reclamebeleid veranderde en gaandeweg was er meer mogelijk op andere manieren om reclame te maken. Lang ging dat zonder illegaal plakken.

Door de verandering kwamen er sandwich borden en neonborden aan de lantaarnpaal of reclame in bushokjes. Nu is er een beleid dat geen sandwich borden meer toestaat maar wordt er geadverteerd in Mupi s (`Mobilier Urbain à Publicité Illuminé`)  of Abri s ook zo een mooi frans woord een afdakje of gewoon een bushokje. Ook is er een nieuw soort elektronisch bord of eigenlijk een openbare televisie waarop geadverteerd wordt. om nog maar te zwijgen van de grote zuilen langs de weg die soms heel leuk aangekleed worden als bijvoorbeeld een krabpaal met katten.

Al die commerciële zaken hebben het er voor verenigingen en clubs niet gemakkelijker op gemaakt hun manifestatie s onder de ogen van belangstellenden te brengen of ze moeten gaan illegaal plakken. Want wie treedt daar nog tegen op. Het is niet kies of normaal om illegaal te plakken en toch zie je het heel veel. De gemeente heeft het reclamebeleid uitbesteed en het bedrijf dat dit deed zou ook al het andere illegale aangebrachte reclame verwijderen maar deze ging failliet .
Na hun faillissement  werd er niet echt meer naar gekeken. Je ziet dan ook steeds weer wildgroei en de lagen posters dikker worden op de goeie zichtlocaties. Vooral de posters voor de vele feesten stapelen zich daar op.  De gemeente verwijst dan voor het verwijderen van de posters maar naar de eigenaar van de viaducten en transformator huisjes waarop geplakt wordt.

Vrije plakplaatsen zoals in Dordt, ook weer de peperbus, zijn er in Zwijndrecht niet meer . We hebben wel bij de verkiezingen de ouderwetse borden die nieuwerwets zijn neergezet. Politieke partijen maken ondertussen zelf meer gebruik van de officiële commerciële borden want ook politiek is meer en meer marketing geworden.

Toch denk ik met mijn kat op schoot denkend zou het leuk zijn voor clubs en verenigingen dat  op tactische plekken wel weer vrije plakplaatsen zouden mogen komen . De commercie is bepaald niet haalbaar voor veel clubs. Misschien kan dan ook gewoon een schoonmaak ploeg door Zwijndrecht kunnen rijden en er kunnen

zijn die de lelijke zaken van overmatige posters en tags weghalen. Schoonmaken en opruimen als het nieuwe normaal.
De poezen houden mij wel bezig met schoonmaken en opruimen. Ze gebruiken hun kattenbak intensief en kijken mij aan als die te vies is. Ja ik heb ook een hekel aan al die viezigheid dus ruim het op net als de rommel die in mijn tuin komt. Er is een nieuwe generatie aan het ontstaan die afvalpakkers heet. Laten we doorpakken in het nieuwe normaal. Houdt Zwijndrecht schoon stond er in mijn jeugd op de vuilniswagen.

Ja ik denk met een warm gevoel aan mijn kinderen, aan mijn jeugd aan de kinderen voor mij daar begin je, en doen we het voor.