Plechtige afsluiting van kerkdiensten in het Albert Schweitzer Ziekenhuis (ASZ) Dordrecht
DORDRECHT/ZWIJNDRECHT -Met een afscheidsviering kwam er vrijdagavond 25 november een einde aan een bijzondere traditie van kerkdiensten in het Dordtse Albert Schweitzer Ziekenhuis (ASZ).
De kerkelijke attributen werden aan het slot de ruimte uitgedragen. Zeventig kerkgangers stonden erbij, organist M.H. Chon speelde en als slotlied klonk: amen, amen, amen!
Leden van het bestuur dat tientallen jaren zorgde voor de diensten in Zwijndrecht en Dordrecht brachten het kruis, de kanselbijbel, de kelk, schaak, beker en paaskaars uit het zicht.
De voorgangers - parochier-vicaris Sander Verschuur van de Heilige Theresia van Avila parochie en geestelijk verzorger van het ASZ, - ds. Martie Ottens, sloten de rij op wat leek op een slotprocessie.
Dertig
Ds. Ottens vertelde dat zij dertig jaar kerkdiensten in een ziekenhuis had geleid. ,,Ik was tot mijn verrassing wel zenuwachtig voor deze viering: de laatste dienst in het ziekenhuis."
Het bestuur van de stichting IRCAS had besloten - met gevoelens van verlies - om te stoppen met de kerkdiensten, zo heette voorzitter Hans de Goeij de kerkgangers welkom.
Vier jaar geleden was de laatste zondagse dienst in ASZ Zwijndrecht. Door corona konden de diensten in Dordrecht lange tijd niet meer doorgaan. Opstarten bleek geen optie meer te zijn. Daarom was er voor de vrijwilligers gekozen voor een afscheidsviering.
Draagvlak
Door een kortere verpleegduur in het ziekenhuis en de mogelijkheid om de kerkdiensten via een live stream uit de eigen kerk te volgen, was er geen draagvlak meer om door te gaan. De stichting gaf dat signaal al eerder af aan de kerken die voor predikanten zorgden, zoals de RK en gemeenters die behoren bij de PKN in Dordrecht.
De Goeij hoopte dat alle betrokkenen toch fijne gedachten kunnen behouden in de vorm van goede herinneringen aan de lange traditie van kerkdiensten in de ziekenhuizen in de regio Drechtstreek.
Ds. Ottens noemde in haar overweging afscheid nemen zwaar. Dat gebeurt een leven lang. De kerkdiensten in het ziekenhuis waren jarenlang voor de patiënten een pleisterplaats om in een eredienst gevoed te worden, een bron van inspiratie. Na de viering konden vrijwilligers nog eenmaal met elkaar herinneringen delen.
Voorzitter De Goeij gaf aan, dat natuurlijk bij de koffie en thee een stuk cake was. Dat deed nog een keer denken aan de ontmoetingen met patienten in het verleden, die soms met bed en al door vrijwilligers trouw naar de kerkdienst waren gereden.
Na afloop van een dienst werden vaak - bij de koffie - diepe gevoelens gedeeld, die horen bij een levensfase waarin mensen soms kunnen vertoeven in een ziekenhuis.
(ASZ heeft nog wel een stilteruimte op de begane grond)
