Opening tentoonstelling Kunst|Ambacht
ZWIJNDRECHT - Vrijdag 11 september, 15.00. Het zonlicht ging zijn weg, pijlrecht, en brak door de vierkante glas-in-lood-vensters van de oude raadzaal. Het zette de zaal in blauw, groen en wit licht. Vooraan stond een kale man. Hij was lang, mager en architect bij Lugten Malschaert Architecten. Theo Malschaert, hij verzorgde een lezing over het behoud van karakteristieke panden door (her)gebruik. Maar, wat is hergebruik? Is dat restaureren? Of revitaliseren?
Transformaties
Om dat te ontdekken, is een bijna-therapeutisch proces nodig. Zo moet architect Malschaert de oorspronkelijke vorm en functie van zo’n pand achterhalen. Daarna is de vraag; waarheen? Dat deed Malschaert in Zwijndrecht aan de Lindtsetraat. Een oude school liet hij transformeren tot 16 zorgwoningen. Concreet; bijna alle klaslokalen werden woningen en in de gewezen kolenkelder kwam een paletkachel. Het niet-onderheide deel liet Malschaert slopen. Een ander Zwijndrechts voorbeeld is het gewezen Julia-internaat en zijn kapel; Malschaert heeft ze allebei laten ombouwen tot een woningcomplex.
Openingstoespraak
Van zijn stoel in de oude lichte raadzaal stond wethouder Aaike Kamsteeg op. Zijn dank fonkelde in de fles wijn die hij Malschaert overhandigde. Ook werd Kamsteeg open; hij verklapte dat hij vroeger weleens belletje trok en dat Kamsteeg werkt aan een nieuwe Welstandsnota. Daarbij hoort ook een nieuwe gemeentelijke monumentenlijst, zodat Zwijndrecht binnenkort enkele monumenten rijker is. Dat was de officiële opening van de tentoonstelling. Daarna rezen ook de andere luisteraars van hun stoelen.
Tentoonstelling
De kelder, witgeschilderd, maar met enkele foto’s van karakteristieke panden, vulde zich met mensen. Zij keken, dronken en spraken. Het ging over de gebouwen op de foto’s, voorbeelden van karakteristieke gebouwen, zoals de Lindtse kerk. Ook karakteristiek is het witte, kubusvormige gebouw bij winkelcentrum Walburg. Een goede kandidaat voor de gemeentelijke monumentenlijst. Om 17.00 waren alle aanwezigen vertrokken, maar u kunt de tentoonstelling nog bezoeken.
Foto’s en tekst: Jan-Willem Schneider
