Syriërs in 't Struweel
ZWIJNDRECHTSE WAARD - Een leven zonder dromen is als een tuin zonder planten. Juist daarom zag ik onlangs twee, nee, drie mannen op landgoed ’t Struweel. Onderling spraken ze Syrisch-Arabisch en twee waren plantjes aan het besproeien, terwijl een andere, grijsharige man onkruid wiedde. Al snel stond hij op waarna de man zich voorstelde als Mohmad; “vroeger was ik tandarts”, vervolgde hij, “en wat zou ik dat graag weer willen doen, al is het maar vrijwillig!” Mohmad wees naar een van de andere Syriërs, “dat is Kamal. In Syrië was hij landbouwingenieur; hier is hij tuinman.” Mohmad vervolgde: “Toch ben ik dankbaar, want ik heb de oversteek gewaagd, vooral om mijn kinderen veilig te zien opgroeien. Dat was in Syrië onmogelijk, maar hier geloof ik dat ze een betere toekomst tegemoet gaan.”
Daarvoor zou Mohmad nooit geweld gebruiken; beslist stelt hij: “terroristen of dictators vechten alleen voor zichzelf en nooit voor een god, zoals ze beweren. Zo misbruiken mensen religie of ideologieën om zelf de baas te blijven, dat mag nooit! Nee, ik heb juist de droom dat mijn kinderen zullen samenleven met die van jullie; dat willen wij. Alleen zo kan Syrië, evenals andere werelddelen, opnieuw welvarend worden en blijven.” Ondertussen was de andere Syriër, Kamal, klaar met besproeien, zodat hij bij ons kwam staan. Ook Kamal sprak al een beetje Nederlands en viel Mohmad bij; “zelf heb ik twee kinderen en zij zijn al volop aan het integreren. Zo gaan mijn kinderen nu naar het Develsteincollege in Zwijndrecht en de oudste weet al dat ze hier arts wil worden. Daarvan droomt mijn kind nu, maar wel met open ogen, op school.”
Foto: "Werner legt aan Kamal en Mohmad uit wat de bedoeling is. Ook toen, in het vroege voorjaar, was er al werk op het landgoed."
Inburgeraars
Enkele maanden geleden daarentegen waren de dromen van deze ooit welvarende Syriërs veel minder concreet. Toen verbleven ze immers in een provisorische noodopvang, waar de Syriërs alleen maar konden afwachten. Sinds kort is dat echter anders, want enkele Syriërs wonen nu in een flatje en ontvangen een uitkering. “Dat is goed, maar niet voldoende”, vindt Werner, die niet met zijn achternaam in de krant wil. Hij is jobcoach bij de Stichting Vluchtelingenwerk en legt uit: “de meeste Syrische vluchtelingen zijn hoogopgeleid en willen graag integreren. Daarvoor hebben ze niet alleen een netwerk nodig, maar uiteindelijk ook passend werk.” Om de Syriërs daarmee te helpen, werkt Werner samen met de heer Hamer. Hij is directeur van bloemenproducent Florensis. Verder beheert Hamer landgoed ’t Struweel in Rijsoord, maar voor het onderhoud zoekt hij nog vrijwilligers.
Zingevende ontmoetingen
Werner coördineert dat, zoals hij enthousiast uitlegt: “via ‘t Struweel kunnen de Syriërs uit hun geïsoleerde bestaan ontsnappen en hun Nederlands oefenen. Bovendien biedt ’t Struweel wellicht een mooi opstapje naar passend (vrijwilligers)werk bij andere instellingen. Als zij nog (vrijwillige) vacatures hebben, dan kunnen ze mij zeker contacteren via 078-68 409 12.” Maar zijn er dan niet al veel werklozen die ook werk willen? Werner knikt en licht toe: “deze Syriërs willen juist iets opbouwen, samen met ons. Ik zou daarom juist andere werklozen willen oproepen om zich voor dit project aan te melden; dat zal hun nieuwe energie en zingevende ontmoetingen bieden. Daarnaast heeft Vluchtelingenwerk, zeker nu, veel voltijdbanen, bijvoorbeeld in het taalonderwijs, de jobcoaching en in het maatschappelijk werk. Kortom, gezinnen als die van Mohmad en Kamal hebben ons zeker wat te bieden, want hun dromen kunnen de onze versterken.”
Foto: "Onlangs was de eerste oogst al binnen, ofwel heerlijke aardappels en uitjes van eigen Syrisch-Hollandse kweek."
Tekst en foto's: Jan-Willem Schneider
