Honkbalcoach HSV Zwijndrecht, Niels Rombouts, evalueert de voorbereiding op aankomend seizoen
ZWIJNDRECHT - Eind oktober kwamen we voor de eerste keer samen in het gezellige clubgebouw van Honk en softbal vereniging Zwijndrecht. Een nieuw te vormen ploeg bestaande uit spelers uit het 2e seniorenteam, aangevuld met enkele overgebleven spelers uit het voorgaande 1e seniorenteam. Als nieuwkomer binnen de vereniging was ikzelf de vreemde eend in de bijt maar dat weerhield mij er niet van om direct een aantal regels en omgangsnormen duidelijk te stellen. Voor een aantal spelers was hier weinig nieuws aan, maar voor de meeste was het toch wel een soort van aardverschuiving.
Tegelijk stond ik versteld van de getoonde bereidwilligheid om er volledig voor te gaan. Zelden een dergelijk goed gemotiveerde groep mannen zien vechten op alle fronten als het gaat om iets wat toch nog steeds een hobby is. Van de verplichte scheidsrechter clinics tot aan de weerbaarheidstrainingen aan toe was het opkomstpercentage zeer hoog en dat gaf mij de kans om iedereen te leren kennen op meerdere gebieden.
Theoretisch, tactisch, conditioneel, technisch en op het mentale vlak heb ik veel van de ploeg geëist en we hebben veel van elkaar kunnen leren. Vooral op het mentale vlak heb ik veel respect gekregen voor een handjevol spelers welke hun natuurlijke reactie wisten te transformeren naar vechtlust voor onze passie. Dat vraagt om een duidelijke keuze gesteund door een flinke portie motivatie en innerlijke kracht, waar ik mijn cap voor af neem.
Foto © Rob Hulshoff
Gedurende de wintertrainingen kwam ik op de jaarlijkse nieuwjaarsreceptie, waar ik van de gelegenheid gebruik kon maken om de leden en de vereniging beter te gaan leren kennen. Het zal me voor altijd bij blijven staan toen ik werd aangesproken door een lieve dame die vroeg of ik misschien nog een plekje had in mijn team voor haar zoon.
Onwetende ziel dat ik ben, begin ik uit te leggen dat we inmiddels met een selectie bezig zijn van 15 man en nog voor ik kon uitspreken vertelde iemand me dat ik in gesprek was met de moeder van Percy Isenia….. Ik pakte eerst een kruk om even te gaan zitten en vroeg mezelf af of ik dit wel echt goed had gehoord, waarna ik stuntelig en nog perplex zijnde probeerde te verzekeren dat het uiteraard een grote eer voor me zou zijn.
Naast dat Percy natuurlijk een honkballer is van de buitencategorie heeft hij een warm karakter en doet zijn best om onze nog jonge ploeg de fijnere kneepjes van de sport te leren.
Het seizoen is inmiddels van start gegaan en we hebben nu ik dit schrijf onze openingswedstrijd gewonnen in een 4 uur lang durende kraker, waarin we wisten terug te vechten van een 14-7 achterstand naar een 14-15 overwinning.
Een verwachting over de uitkomst van dit seizoen heb ik niet. Zolang het mogelijk is vechten we voor het hoogst haalbare, maar mijn focus ligt op ontwikkeling. Ondanks de vele trainingen en oefencampagne moeten we nog steeds aan elkaar wennen en we hebben te maken met ervaren spelers die we een paar wedstrijden moeten gaan missen. Ook de tegenstanders zijn nieuw voor ons, dus we houden de focus op de ontwikkeling en de tijd gaat ons leren wat de uitkomst zal gaan zijn.
