De eenzame fietser die tegen de wind in zich kampioen waant

17 februari 2022 door Chris Moorman
De eenzame fietser die tegen de wind in zich kampioen waant

Zo  liep ik over de Bruïnelaan en zag de poster hangen over vloed. Ik las in de snelheid even overvloed dus nam mij ook voor even te lezen waar die overvloed in zat. Al gauw bleek dat ik de woorden in een vorm van wishfull thinking had gelezen. Wat mooi zou het zijn dat er overvloed van iets zou zijn in Zwijndrecht.

Van één ding is er overvloed en dat is water en dat moeten we bergen en buiten houden. Daar bleek dan ook het thema van de tentoonstelling in Kunzt  te zijn. De tentoonstellingsruimte is gehuisvest in het oude postkantoor waar later het voor velen veel bekendere afdeling bevolking was gevestigd ( zo kan je toch nog een kijkje nemen in  het monument). Je ging er vroeger heen voor je aangifte van kinderen, het afhalen van paspoorten of identiteitsbewijs.

Tegenwoordig gaan we er dus heen voor tentoonstellingen en dit keer passend bij de maand en datum in februari een tentoonstelling over de watersnood van negentien drieënvijftig en de Sint Elisabethsvloed van veertien eenentwintig. Nu was ik wel eens in het watersnoodmuseum geweest in Ouwerkerk in Zeeland maar vond het wel heel leuk om hiervan iets terug te zien in Zwijndrecht.

Bij de opening bleek ook dijkgraaf Bonjer en Burgemeester van der Loo aanwezig te zijn.

Het waterschap is actief met educatie en bewustwording rondom het water en de ligging van ons gebied terwijl burgemeester van der Loo actief is als bestuurder van het watersnoodmuseum. Wat een mooie verbinding is dat er  ook nog de wethouder aanwezig was die actief is met het wel en wee van water en wateroverlast.

Nu kwam ik ook een foto tegen uit negentien drieënvijftig waar het duidelijk was wat de watersnoodramp had gedaan met onze lindtsedijk . De dijken in Zwijndrecht en Dordrecht hadden het gehouden omdat elders er dijken doorbraken maar niemand kwam er af zonder schade, en gelukkig maar geen persoonlijke drama’s.

Het mooie aan de foto vond ik ook de gebouwtjes onder de brug en de toenmalige brugwachterswoning van de Nederlandse Spoorwegen, het zogenaamde witte huis. De kiosken onder brug zijn het bekendst vanwege onze patatbakker de Boef. de kiosk aangrenzend was een rokers paradijs waar een ieder zijn tabak, sigaretten, sigaren of pijp tabak kon halen. Later kon je dat ook bij de patatzaak halen. Bot en groenewoud waren uitbaters van dit rokers paradijs zoals je dat nu niet meer noemt.

Passend bij de watersnoodramp denk ik aan Brandaris tabak waarbij de vuurtoren een baken is voor hen op het water.Vroeger was er de spreuk ; een tevreden roker is geen onruststoker maar tegenwoordig waarschuwen we nadrukkelijk voor de verslaving. Die waarschuwing telt ook voor het water want de dijken zijn sinds de deltawerken wel op orde maar is dat nog wel toereikend. Daar gaat de tentoonstelling over vloed op in.

Kijken we naar de plaatjes van negentien drieënvijftig dan zien we toch de overstroomde straten en stukken dijk die weggeslagen zijn. 

Het belang van het blijvend bewustzijn van de kracht van water is belangrijk. De dijken rondom Dordrecht stonden deze week in de belangstelling, ze zijn nog goed maar er moet wel meer mee gedaan worden. Waar vlucht je heen als het water stijgt. In Dordrecht moet iedereen richting Staart. In Zwijndrecht is dat lastiger want we liggen toch echt wel diep. Moeten we ons dan zorgen maken want we zien toch de kade bij het veerplein wel eens onderstromen. Nou nee niet direct want de dijken zijn best goed maar er verandert wel wat in het klimaat. Onder en bovenwater, de zee en de rivier, komen samen ter hoogte van de brug waar de foto van is. Bij springvloed in combinatie van een volle maan wordt het water wel flink aangetrokken en wordt een kritisch punt bereikt.

In een tijd als nu waarin we eigenlijk gewoon zijn dat alles geregeld is zullen we dus altijd onze kinderen moeten bewust blijven maken van de kracht van water. Gelukkig zien we bij het waterschap dat er lesmateriaal wordt aangeboden voor groepen zeven en acht en is het nu door de tentoonstelling nog eens dat er extra aandacht is.

Paniek helpt niet want het is beter in rust en kalmte zaken te beschouwen, zoals die tevreden roker uit de slogan, 

Terwijl ik nog eens de plaatjes van de watersnoodramp bekijk en zie hoe in de Lindt en Heerjansdam de situatie was en dat afzet tegen de totale omvang van de overstroming dan ben ik best trots op dat Nederland dat met veel vernieuwing een antwoord heeft gevonden op dat dreigende water. De waterkeringen die we recent ook weer hebben ingezet om het water te keren dat is toch wel bijzonder. Het is zo vanzelfsprekend maar het zijn toch wel enorme werken die we nu gewoon vinden.

Ik heb wel iets met de kracht van water. Als je bij een enorme hoosbui ziet hoeveel water er ineens is dan verwonderd dat wel.

Zo heb ik in de jaren negentig de koninginneweg zien blank staan op een manier waar een kanovaarder er veel plezier aan kon beleven maar ook recent regende het een paar keer zo hard dat mijn goot overliep en het helaas mijn huis inliep.

Wie wateroverlast op zo een moment ervaart, en dat waren er toch een flink aantal, weet wat water doet.

Over vloed valt dus veel te vertellen maar nog leuker is er eens naar te gaan kijken in Kunzt. 

Ons waterschap strekt zich uit over een groot gebied waar je vroeger doorheen reed in de tram. Wie in Dordrecht met de pont overging kon op de tram stappen richting Oostvoorne. Nog steeds beslaat dat het gebied van het Waterschap dat ontstaan is na de bedijking en daarmee ons oudste bestuursvorm is.

De dijken hebben veel invloed op de structuur in Zwijndrecht. In Meerdervoort zijn de sloten verdwenen voor de dijkverzwaring maar eigenlijk zijn die sloten nog steeds heel belangrijk voor al dat overtollige water. Er ligt dus nog een schone taak voor het waterschap dat veel meer doet dan alleen dijken. In mijn hoofd speelt een nummer van de nederlandse band the Nits getiteld dutch mountains ( er is ook een nederlandse uitvoering met Freek de Jonge). De dijk als een berg. 

Dat brengt mij weer terug bij de foto waar de dijk de eerste etappe is en de trappen van de brug toch echt de tweede en zwaarste etappe was. 

Als ik nu op die plek rij en de leegte zie dan mis ik iets van gezelligheid en dynamiek. Met de muziek in mijn hoofd vervolg ik dan maar mijn weg naar Meerdervoort of Dordrecht of de dijk op langs cafetaria de Brug. Met het blik op oneindig en de voeten stevig op de pedalen want ik blijf die eenzame fietser.

 



 

Over de columnist

Chris Moorman

Chris Moorman publiceert sinds 1977 artikelen, korte verhalen en columns en is sinds die tijd ook politiek actief binnen de regio Drechtsteden, hij is raadslid in Zwijndrecht. Deed opbouwwerk voor de kraakbond Zwijndrecht, de vereniging de Onderste Steen, woonconsumenten platform Drechtsteden en huurdersraad.

Als ondernemer is hij actief met zijn bedrijven fifth dimension en Lingam en actief voor de vereniging Piramiden en de geologische vereniging Geode. Ook is hij bekend van zijn eigen wierook lijn Chrisjewierook voor wereldvrede.

Het mondaine leven vastgelegd en de Zwijndrechtse oevers vereeuwigd
15 mrt
Het mondaine leven vastgelegd en de Zwijndrechtse oevers vereeuwigd
De bloementuinen van Zwijndrecht
17 feb
De bloementuinen van Zwijndrecht
Een echte winter hebben we niet en koud dat is het pas in Amerika
15 jan
Een echte winter hebben we niet en koud dat is het pas in Amerika
Zwijndrecht  verlicht, kom kijken en groet elkaar.
14 dec
Zwijndrecht verlicht, kom kijken en groet elkaar.
zet een kaars voor je raam vannacht
15 nov
zet een kaars voor je raam vannacht
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.