Heb je even voor mij
Je hebt van die mooie uitdrukkingen zoals tijd hebben en zodra je dan daar even over nadenkt of op zoek gaat naar spreekwoorden en gezegden dan kom je de mooiste uitdrukkingen tegen. Tijd is dan ook een geweldig begrip want wij hebben van die momenten waarop we roepen dat we geen tijd hebben en dat klopt dan ook wel. Wij leven naar de tijd en dat is vierentwintig uur per dag en zo vliegen dagen, weken en jaren voorbij. Tijd vliegt, ook zo een mooie uitdrukking en die bracht mij direct naar klokken waar dat vaak boven staat.
Ik kwam recent weer advertenties tegen van honderd jaar geleden. Ook daar kwam ik weer mooie voorbeelden tegen. Op het Veerplein zat juwelier Rietveld en op de Bruïnelaan zat Deelen en v/d ruit waarbij ik mij herinner dat ik graag naar klokken en andere uurwerken stond te kijken want tijd of op tijd komen was toch wel een dingetje.
Bussen, treinen, de pont waren allemaal verbindingen die op tijd vertrokken, nou ja ongeveer. Dus op het Wagenveld stond een klok, op het Maasplein en het stationsplein of op het station kon je de tijd lezen. Best handig want een horloge kreeg ik pas later en thuis op de schoorsteen hadden we een klok staan maar tussen weg gaan en op tijd bij de haltes komen was ook een kunst. Een mens wil tenslotte wel eens treuzelen en als je dan de bus, trein of pont ziet vertrekken is dat minder.
Als jongmens bracht ik kranten rond en daarbij gold ook dat deze op tijd moest komen. Voor half zes 's middags moest het Rotterdams Nieuwsblad, mijn krant, in de bus liggen. Ik had er één klant bij die daar erg op gebrand was en zelf was ik er ook wel serieus in. Zelfs bij slecht weer of vertraging bij de aanlevering bij mij werd de klant al boos als je net na half zes aankwam. De buren hadden ook een abonnement maar die klaagden nooit en gaven op het eind van het jaar zelfs een fooi. Toch was het wel een uitdaging om alles op tijd bezorgd te hebben. Het gaf een heerlijk gevoel om binnen een vast tijdsbestek dat te realiseren.
Tijd was in die periode op meer momenten belangrijk. Openingstijden van winkels, bezoekuren van een ziekenhuis, het was allemaal heel strikt. Zoals de boze klant kon reageren kon je maatschappelijk gezien niet op enige clementie rekenen als er een externe factor was die de tijd in de weg zat. Als mens moest je er maar mee overweg.
Toen ik de foto zag van zeilschepen op de rivier en de landen op de gevel van de rijstmolen moest ik wel even lachen in relatie tot tijd. De wind bepaalde veel meer wanneer iets ergens zou komen. Ook uit landen als Japan of van het eiland Java werd de reis door veel meer factoren beïnvloed dan een vast tijdschema zoals we dat tegenwoordig volgen.
Het deed mij terugdenken aan vervlogen tijden en aan tal van literaire werken maar ook muziek. Bij dat terugdenken in literatuur kwam direct Marcel Proust bovendrijven met a la recherche du temps perdu. Op zoek naar vervlogen tijd maar kwam ook de muziek van Pink Floyd boven, time.
Vooral dat laatste hoorde ik direct in mijn hoofd klinken met de klokken die tikken en dat past wel bij mijn gedachten aan de vervlogen tijd kijkend in de etalage van de juweliers. Maar ook Pink Floyd, die ooit aangekondigd stond in Zwijndrecht. De sociëteit ‘t Swin had Pink Floyd geboekt. Het was een voortvloeisel van het project uit de activiteiten van groep Project 67 die Pink Floyd hadden geboekt voor het vestzaktheater (zo werd dat destijds genoemd). Uiteindelijk werd het optreden afgezegd omdat het ministerie de werkvergunning weigerde. In december trad de band uiteindelijk wel op in de Doelen in Rotterdam.
Andere tijden, dat is wel duidelijk, dat zullen jullie ook wel herkennen. Terwijl ik nog met trots terugdenk aan mijn inzet als bezorger om op tijd de krant te bezorgen, zie ik hoe zaken ondertussen veranderd zijn.
Tijd bekijk ik niet meer op mijn zakhorloge, die ik ook uit nostalgische overwegingen en humor ooit had, maar lees ik uiteraard af op mijn smartphone. Mijn horloge waar ik zo trots op was, met datumaanduiding, zwerft beslist nog ergens rond. Het is voor mij niet alleen een nostalgisch gevoel om dat niet meer werkend tijdsmoment te bewaren, maar vooral de liefde van het krijgen, de aanloop naar de aanschaf en uiteindelijk de aankoop. Ik heb het gekocht bij Deelen op de Bruïnelaan en het heeft mij jaren als sieraad gediend.
Als ik dan op de pont stond en keek hoe laat het was, keek ik ook naar de namen op de gevel en vroeg mij af hoe laat het zou zijn in Japan of Java, de andere kant van de wereld. De wereld draait door en met de klokken waar Atlas met de aarde op zijn rug staat was het voor mij vroeger ook zo een mooi wegdroom moment. Als krantenbezorger keek ik ook vaak de huiskamer binnen en voelde mij wel wat verwant aan de titaan Atlas terwijl ik alleen maar een zware tas met kranten op mijn fiets had, zes dagen per week. Als ik dan een klok zag in een huiskamer probeerde ik altijd te zien hoe laat het was om met een tevreden gevoel vast te stellen dat ik op tijd was.
Klokken hebben in mijn leven nog steeds wel een mooi plekje in mijn hart. Jarenlang heb ik met veel plezier allerlei soorten klokken verkocht, staand, hangend in allerlei soorten en maten en toch denk ik nog vaak aan de juweliers in Zwijndrecht waar mijn interesse en plezier voor uurwerken gewekt is.
We hebben dan wel niet Pink Floyd in Zwijndrecht gehad maar wel Achnaton van Philip Glass in uitvoering op de locatie van de rijstmolen in plaats van ‘t Swin ietwat verder op de dijk. Internationaal gezien zijn de Zwijndrechtse oevers toch wel iets waar je door de tijd heen veel over kan vertellen en die in tijd mee veranderen. Heb je even voor mij ,dan vertel ik er graag over.
