Vakantie in mijn hoofd beleef ik al als ik door ons gebied rij en goed rondkijk
Het is weer vakantietijd en dat is voor sommige mensen een 'wauw' ervaring, terwijl het voor anderen een 'auw' ervaring is, zo las ik recent. Mijn vakantie stond voor de deur en begon met een flinke tegenslag. De auto kwam in de garage terecht en er moest een vervanger geregeld worden, dat was een dag voor aanvang van de reis. Na een hoop geregel en een paar uur stress was die hobbel ook weer genomen. Vakantie en de stress voor het op reis gaan is vast wel herkenbaar.
Ik dacht terug aan mijn eerste herinneringen aan vakantie waarbij tal van beelden boven kwamen. Veel herinneringen aan vakantie herken ik aan de verhalen die verteld zijn en toch is een mooi beeld de drukke voorbereidingen die in huis plaatsvonden zoals we die nu natuurlijk ook nog doen. Koffers opzoeken, kleding uitzoeken en een planning voorafgaand aan de reis.
Een herinnering die bij mij altijd is gebleven is die van het station waar we heen gingen om de aanvang van de reis te starten. Het station in Zwijndrecht waar kaartjescontroleurs keken naar de kartonnen kaartjes die alleen al nodig waren om op het perron zelf te komen. Recent zag ik wat foto's van een overstapstation Amersfoort waardoor mijn herinnering weer opnieuw geprikkeld werd. Ik herinnerde mij plots weer tal van vakanties waarbij er een enorme positieve stroom van beelden voorbij kwamen.
De vakanties die ik als kind maakte waren heel anders dan nu. Gek genoeg is de impact van vakantie nog net zo groot ( of klein ) als nu. De stress van het vervangende vervoer leverde mij de beelden op van de koffers die klaar stonden in ons huis, een extra riem eromheen om te zorgen dat deze echt dicht bleef. De trots die ik voelde als ik keek naar de hele onderneming om op pad te gaan. Wij leken wel op wereldreis te gaan. Voor mij als kind voelde dat ook zo. Als ik door Zwijndrecht reed met mijn ouders en hun hoorde vertellen over de afstanden al in onze directe omgeving, dan was ons reisdoel iets als een reis naar Timboektoe. Met mijn fantasie reisde ik door de Zwijndrechtse Waard alsof dit een land was met de grootte van Frankrijk, België of Duitsland waar ik mij ook geen beeld van kon vormen.
Alleen de trein die door Zwijndrecht reed dwars door Europa en alle vrachtwagens van de veiling vertelden mij van die verre bestemmingen. Ook de mensen die van elders kwamen en in de straat en buurt woonden spraken boekdelen. Mensen uit Indonesië klonken net zo mystiek als die uit Friesland. Dialect klonk als een vreemde taal die geen kilometers verklaarden.
De vakantie dit keer bracht mij naar Frankrijk waar ik voor het eerst terecht was gekomen dankzij kennissen. Nu ook weer ging de tocht, door de opschudding van een andere auto, met een gevoel zoals die eerste reis naar Frankrijk of mijn eerste treinreis ervaring. Vol vertrouwen dat ik de reisbestemming zou halen. Eigenlijk was dat gevoel van vertrouwen heel mooi en iets wat in de herinnering als fijn gevoel bovenkwam. Ondanks alle hobbels die je meemaakt is het aankomen op de tussenstop dan ook iets bijzonders. Ik had mij niet met de planning beziggehouden en was net als in mijn jeugd ingestapt en op pad gegaan.
Mijn verbazing was dan ook groot toen ik hoorde , vlak voordat we aankwamen op de tussenstop, dat ons hotel het Witte Paard was. Hallo, dat was thuiskomen, hotel Het Witte Paard was voor mij een begrip uit mijn jeugd. De oevers van de rivier aan het Veerplein. Het was echt een mooie tussenstop in een oud hotel. Ook de volgende dag was een dag van internationaal samenkomen met volksdansen uit Europa.
Het was mooi om te zien hoe de jeugd in klederdracht met zang en dans uitvoering gaf aan eeuwen van cultuurbeleving.
Nadat ik in Zwijndrecht terug was en weer eens de oude klederdracht uit onze omgeving zag en rondreed door Zwijndrecht en in de Lindt de oude kerk zag staan voelde het daar ook als vakantie. Ik reed daar ook door de eeuwen heen en net als op route in de vakantie keek ik naar de kerk en zag plots de huizen aan de Develweg en langs de dijk weer als de eeuwenoude plek van bewoning waar de smid, de boer en alle andere ambachtslieden hun werk hadden gedaan.
Met de tour de France in de aankondiging voelde het plots alsof ons gebied gewoon op een andere locatie was neergestreken. Ik zag in Dordrecht de Pasar Malam en maakte mij op om de tour daar te gaan bekijken. Het was alsof de vakantie mij gevolgd was. Voordat ik op reis ging had ik een bijeenkomst in de grote kerk gehad, op vakantie had ik ook zo'n kerk bezocht en met de tour die over het Grotekerksplein voorbij kwam leek het Frankrijk. De gendarmerie met auto’s en motoren is bijzonder. Ik dacht aan de aflevering van Maigret die ik destijds op televisie had gezien waar de inspecteur naar Nederland kwam en er vanuit de trein de Victoria en EMF zichtbaar waren voordat de trein over het water richting Zwijndrecht ging.
Vakantie in mijn hoofd werd weer geprikkeld. Duizenden kilometers met wisselende landschappen kwamen voorbij terwijl alles zo dichtbij een geweldig gevoel opleverde. Ik geniet van de kleine dingen en ben dankbaar voor de mooie ervaringen die ik heb mogen opdoen. Ik rij nog eens een rondje met een geweldig zomers weer en geniet van wat ik om mij heen zie, tijdloos maar wel in het hier en nu maar ben eerlijk gezegd het liefst het kind dat niet beter wist dan dat het altijd zo zou blijven bestaan.
