Als je mekaar niet meer vertrouwen kan, waar blijf je dan
Als ik vorige week op deze mijn column begonnen was had er een andere invalshoek geweest. Nu is dat meestal met mijn columns want ik laat mij inspireren door wat ik zie en hoor maar deze week was natuurlijk bijzonder. In één van de overleggen die ik had memoreerde al iemand dat het , volgens zijn oma, nog nooit voorgekomen was dat een kerkdienst niet was doorgegaan. Dat komt natuurlijk door het nieuwe virus, het Covid19.
Het levert dan ook heel ander gedrag op bij iedereen want grapjes maar ook diep serieus besef leiden niet weg bij de maatregelen die zijn genomen. Toch zie je bij de kerken mooie oplossingen verschijnen. Waar vroeger de kerkenradio, de ziekenomroep (waaruit ook de ATOS is ontstaan) een stoffig imago had is er door de nieuwe werkelijkheid plots een andere dimensie ontstaan en dat alles in een paar dagen. Al met al is het een bijzondere situatie.
Bemoedigend om te zien hoe iedereen met elkaar bezig is en vooral probeert te helpen. Het is een oorlog met een onzichtbare vijand en dat is nieuw. Zelf behoor ik tot een risicogroep en heb de pech dat mijn kinderen mij niet zomaar kunnen bezoeken. Amerika gooit de grenzen dicht Engeland is nog niet geheel duidelijk maar net als de kerken heb ik het internet als contact. Dat voelt misschien raar maar ook wel goed. Je hebt de mensen van ver weg en dichtbij in je huiskamer en laat je aanraken door jue hart. Want ik laat mij niet uit het veld slaan.
Ik voel me enorm verbonden met de wereld die feitelijk dichtbij is. Ik zat te kijken naar een foto van de Lindelaan die mij dat zelfde gevoel bezorgd. De architectuur van het gebouw en de mensen op de foto het straalde, of straalt , een enorm positief gevoel uit. Blije mensen die uit het raam hangen enthousiast naar buiten kijken of zelfs zwaaien met op de gevel Standard gekoppeld aan de benzinepomp bracht mij dat bij de Standard oil die ontstond in Ohio.
Nu is dat de staat waar mijn zoon woont dus ging even verder graven. Aan de basis van wat doorontwikkelde naar Chevron stond ene meneer Rockefeller, één vaan de rijkste mensen aller tijden. Dat was best wel bijzonder. Maar terug naar de Lindelaan stond dit gebouw naast de bakkerij wat ik in mijn geheugen koppelde aan de ZVB, de Zwijndrechtse Verenigde Bakkerijen, die mij in mijn jeugd het brood deed bezorgen aan huis.
Het was niet altijd zo dat het brood wat je wilde hebben aanwezig was bij de bezorger. Het was dan kiezen. Wilde je een knipbrood of een hoog brood, volkoren of gewoon tarwe. En was het op dan moest je het maar doen met wat er was of kreeg je niet een heel maar een half. Schaarste kon dus ook leiden tot delen. Vaak zat hingen we een briefje op voor de bakker , op een vloeitje geschreven, en legde bakker het neer, touwtje uit de voordeur. Of hing het in een zak aan de deurknop.
Dat was best wel bijzonder als je zo terugdenkt. Zo zag ik vele jaren later een bezorgbakker brood bij iemand in de schuur aan de Jan Steenstraat leggen en begreep dat hij daar elke dag een borreltje kreeg. Bij ons was de melkman in die periode welkom voor koffie. De bezorgers brachten gezelligheid mee of in ieder geval vormden ze een sociale verbinding. Het waren ook een soort nieuwsverspreiders een netwerk wat het midden hield van roddelpers en weekkrant.
De gezelligheid die ik herken op de foto, ook al zaten de mensen op de eerste verdieping achter glas, kwam ik deze week ook tegen op het internet van mensen in Italië die door het virus aan huis gebonden waren. Met zijn allen op het balkon of vanachter de ramen een nieuwe gezelligheid creërend. Samen zingen met muziek instrumenten zoals de Engelsen dat ook deden in oorlog en daarbuiten, het zogenaamde community singing.
Door de geschiedenis van de kerken, van Nederland zie je dat minder. Iedereen zingt zijn eigen lied. De verschillende zuilen maakte het dat we veel meer naar binnen gericht waren. Met de voetbal rond Oranje zie je plots meer samenzang. Toch werd er vroeger wel meer gezongen bij gebrek aan radio in het lied van Herman van Veen een tekst van Willem Willink komt dat mooi naar voren; Vroeger werd gezongen en gefloten in de straat Had de slagersjongen nog een opera paraat De metselaar kon zingend op de steiger staan De melkboer lengde fluitend zijn melk een beetje aan
Ook hier voelt dat positieve, dat warme gevoel wat deze week plots wegebbde toen iedereen op zichzelf teruggeworpen werd door het nieuws over de Covid19. Door de trek naar de winkels dacht ik weer terug aan de tijd dat ik bij Albert Heijn in de Passage boodschappen deed en er lang niet altijd alles was. We hadden een wintervoorraad aardappelen. Je bereidde je voor op dagen geen boodschappen kunnen doen. We hadden geen koelkast of vriezer. Bij mijn oma werd er gewekt, onze wekpotten bleven redelijk ongebruikt naarmate er meer in de winkels kwam en een hoogconjunctuur leidde tot meer gemak.
Toch ben ik ooit wel in het bezit gekomen van een wekketel met thermometer. Ik kreeg die van Mw van Hofwegen die hem niet meer gebruikte. Zij woonde van origine aan de onderdijkse rijweg en later in Meerdervoort. Het was een normaal gebruiksartikel en gewoonte om zo je eigen conserven te maken. We hoeven ons vandaag de dag geen zorgen te maken over voorraden, we leven in een wereld die ;”just in time”, levert.
Zo komen er een hoop gedachten voorbij door zo een virus maar laat ik mij graag leiden door al die positieve dingen die er ook zijn. Een blije foto het mooie systeem waardoor ik mijn kinderen in mijn hart draag en via een elektronisch doosje spreek in beeld en geluid. Ja de Thunderbirds uit mijn jeugd zijn wat dat betreft gerealiseerd. Een ruimtestation, supersnel vliegen in een wereld vol spionnen en bedreigingen.
De liefde en optimisme uit die tijd behoud ik en bedenk dat wat er ook gebeurt het gemeenschappelijke wat wij delen als mens is dat verbroederen. Want stel er komt een oorlog en er gaat niemand naartoe, eigenlijk is dat wat er nu gebeurt. Ik behoud mijn vertrouwen want,; als je mekaar niet meer vertrouwen kan, waar blijf je dan. Een pracht tekst van Eli Asser bekend uit het schaap met de vijf poten. Muziek is wat in deze column doorklinkt, laat je inspireren, blijf creatief en wat je ook zingt , geloof er in.
