Een stoplicht springt op rood een ander op groen

16 oktober 2019 door Chris Moorman
Een stoplicht springt op rood een ander op groen

Wat is dat toch die waan van de dag.? Dat kan een heerlijk gevoel zijn van meegaan op de emotie van een ander tot en met het ontbreken aan slagkracht. Hoe nemen we waar of wat is ons perspectief. Bij het zien van de foto met verkeerslichten, ja dat noemden we vroeger natuurlijk gewoon stoplichten, op de Bruïnelaan kwam daar een heerlijk gevoel boven.

Wie de foto ziet zal niet direct de plek herkennen. De kruising van de lindelaan/Bruïnelaan afgezet met hekken, op alle hoeken, waarbinnen de verkeerslichten stonden verscholen in het groen van de bomen. Het gaf wel aan wat voor druk kruispunt dit geweest moest zijn. Maar ook hoe de verkeersveiligheid serieus genomen werd. Het was natuurlijke de belangrijke verkeersader die de veiling ontsloot.

De firma van Namen had zijn werk locatie tussen onderdijk en Bruïnelaan die ontsloten werd door de lindelaan. De lindelaan was nog een doorgaande route naar de Koninginneweg en liep door tot aan de Bootjessteeg. De veiling was een groeiende industrie van tuinstad Zwijndrecht. Een bedrijvigheid die veel verkeersbeweging met zich mee bracht.

Met alle fordjes en alle andere type vrachtwagentjes leek de veiling met aan en afvoer soms wel een mierenhoop maar dan van tuinders, afnemers en vervoerders. De ringdijk kende ook veel industrieën waarvan al het verkeer zich een weg moest banen naar of van de rijksweg.

Het was dan ook niet zo gek dat er verkeerslichten kwamen. Om de waan van de dag maar aan te halen was deze oplossing niet gek. Het regelen van verkeer om orde en structuur aan te brengen in de stroom van aanzwellend aanbod van vierwieler's die steeds meer en vaker hun eerste plek op weg opeisten.

Rondom de veiling ontstonden steeds grotere hallen en de druk op de omliggende straten was groot. Het beeld van de kruising met hekken en verkeerslichten waar geen auto zichtbaar is roept een idyllisch beeld op van rust en orde. Toch stonden er de verkeerslichten met hekken waardoor je niet zomaar de weg op kon lopen. De kruising bood een ander aanzicht dan hoe we het nu zien.

Een pracht kerk op de hoek die als een icoon tegenover de fietsenwinkel stond. Een kerk van een on Zwijndrechts niveau zou je kunnen stellen als je de architectuur van de andere kerken daarmee vergelijkt. Wel passend bij de bevolkingssamenstelling en de godvrezende mens die vroom hun leven leidde onder het thema, bid en werkt.

Van de kerk herinner ik mij persoonlijk minder dan alles wat rondom de veiling afspeelde of de verschillende bijzondere panden die er stonden. De lindelaan als belangrijke laan met zijn geschiedenis af te lezen in de verschillende panden en enkele boerderij maakte meer indruk.

De school de Rank wat nu een monument is onthield ik meer omdat mijn buurjongen er op school ging en later een vriendinnetje. Huize Hora vanwege de naam maar ook de sloten achter en voor de huizen . Nu loop ik over de lindelaan waar je goed de decennia van bouw kan zien .

Vanuit mijn huis steek ik over en loop zo een soort tijdcapsule in door de brandgang waar ik uitkom op die lindelaan. Het plein met oud en nieuwbouw die behoren tot een project gebied. Doorgaande routes zijn er niet meer anders dan voor de fietsers. Dat is ook wel nodig om het verkeer te regelen zoals dat vroeger door het verkeerslicht werd gedaan.

Als het paaltje uit het fietspad is rijden auto s, nee eigenlijk de automobilist, daar waar het niet hoort. Een toegenomen parkeerdruk moet er gereguleerd worden door een blauwe zone want nog steeds wil iedereen er als eerste zijn of parkeren en staan zij zelf nummer één.

Ik kijk naar de Lindelaan tot aan de dijk en sta eigenlijk op een rustige weg waar geen vrachtwagens meer denderen die mensen dagelijks in hun huizen doet schudden. Het is een relatief rustige laan zonder Linden, sloten of de vaart die er ooit liep. Een rustige binnenstedelijk milieu waar de boerderijen verdwenen zijn en huizen staan die van een eeuw jong tot en met recentere bouw uit de jaren tachtig.

Als ik naar de kruising loop die er zo mooi idyllisch bijlag dan ben ik blij om te zien dat de Rank een huis is geworden met blije bewoners. Waarbij het kantoor van wat nu Woonkracht 10 heet er als een vreemde puist tussen de oude gebouwen staat. Deze disonant is op de plek van de kerk gebouwd.

Het is een herrezen kerk van een woningbouwcorporatie van Christelijke signatuur die nu als een regulier bedrijf binnen de Drechtsteden zorg draagt voor de huisvesting van een grote groep van inwoners zonder bepaalde signatuur. De kruising kent geen hekken meer of verkeerslichten maar biedt nog wel voor een groot deel het aanzicht van dat stuk Zwijndrecht waar de groei van Zwijndrecht geen invloed op gehad heeft.

Wat wel verdwenen is zijn de bedrijven die daar veel invloed op hebben gehad. Zij hebben plaats gemaakt voor anderen. Familie bedrijven zijn niet voortgezet, de bedrijven zijn verplaatst en of hebben ruimte gemaakt voor wonen. Ik ga graag terug op mijn rondwandeling met dat goede gevoel wat opgewekt wordt door de waan van de dag en doe dat met een brede lach.

Ik kijk graag naar de hoop en liefde die spreekt uit de oude panden die met liefde worden opgeknapt naar de bedrijvigheid van een woningcorporatie die mee verandert in de tijd van haar bestaan. Naar de blije bewoners met hun handicap die iets moois beleven in de gerestaureerde Rank.

En de verkeerslichten herinner ik mij vooral als knipperende lichten die mij vaak deden afvragen waarom zij er waren neergezet. Herman Finkers gaf daar eigenlijk wel een mooi antwoord op met zijn opmerking over Almelo. Een stoplicht springt op rood een ander weer op groen in Almelo is altijd wat te doen.” Zo voelde dat ook op dat punt in Zwijndrecht.

In de periode dat ze daar zijn gekomen zag de wereld er wat anders uit en was de waan van de dag zoals die was. Wandel eens door het gebied en loop dan eens door de Lindelaan uit de dijk op en voel de geschiedenis aan je voorbij gaan. Lukt dat niet? Vraag mij dan eens mee dan leid ik je rond tijdens een wandeling langs verdwenen boerderijen en gebouwen.

Als we dan twee uur later terug zijn op de Koninginneweg zal je ongetwijfeld dat warme gevoel krijgen zoals ik dat kan ervaren, of anders omdat het buiten zo koud was en binnen zo lekker warm. Ik heb een warm kloppend hart, vorig jaar nog gereviseerd, voor Zwijndrecht. Op de Koninginneweg

Gerelateerde straten:

Over de columnist

Chris Moorman

Chris Moorman publiceert sinds 1977 artikelen, korte verhalen en columns en is sinds die tijd ook politiek actief binnen de regio Drechtsteden, hij is raadslid in Zwijndrecht. Deed opbouwwerk voor de kraakbond Zwijndrecht, de vereniging de Onderste Steen, woonconsumenten platform Drechtsteden en huurdersraad.

Als ondernemer is hij actief met zijn bedrijven fifth dimension en Lingam en actief voor de vereniging Piramiden en de geologische vereniging Geode. Ook is hij bekend van zijn eigen wierook lijn Chrisjewierook voor wereldvrede.

Het mondaine leven vastgelegd en de Zwijndrechtse oevers vereeuwigd
15 mrt
Het mondaine leven vastgelegd en de Zwijndrechtse oevers vereeuwigd
De bloementuinen van Zwijndrecht
17 feb
De bloementuinen van Zwijndrecht
Een echte winter hebben we niet en koud dat is het pas in Amerika
15 jan
Een echte winter hebben we niet en koud dat is het pas in Amerika
Zwijndrecht  verlicht, kom kijken en groet elkaar.
14 dec
Zwijndrecht verlicht, kom kijken en groet elkaar.
zet een kaars voor je raam vannacht
15 nov
zet een kaars voor je raam vannacht
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.