De Kerkstraattrap en het geluk dat je er voelt

14 maart 2019 door Chris Moorman
De Kerkstraattrap en het geluk dat je er voelt

Bij het zien van de foto kreeg ik direct een associatie met het zuiden van Europa. Beelden als Italië of zuid franse steden. Natuurlijk weet ik dat het Zwijndrecht is maar toch plaats ik het plaatje overal. Juist dat universele vervult mij met een mooi gevoel, een gevoel van de universele straat waar geluk en drama hand in hand gaan.

Of ik nu Napels voor mij zie of Nantes door de trap krijgt het dat universele, dat mooie. De rest vult zich in naarmate je de gebouwen gaat beschouwen. Omdat ik door veel van dit soort straatjes ben gereden op vakantie, al dan niet verkeerd gekozen route, daardoor komt dat beeld boven.

In dit beeld zie ik iets gelukkigs . Een serene straat waarin ik twee jongens in de zon zie wandelen op weg naar hun bestemming. Ik plaats mijzelf in de Dordogne bv Montignac waar ook de hoogte verschillen zijn met oude bebouwing. Door zo telkens een andere plek in te beelden komt dat vakantie gevoel boven.

Nu is het vakantiegevoel iets waarin in mijn geval altijd iets dubbels zit. Ja ik ga graag weg en loop dan rond te kijken naar de opbouw van de stad, de geschiedenis. Dan kom ik vaak al in een ander gevoel te zitten dan dat van vakantie. Dat is misschien bijzonder maar ik ben mij er gelukkig bewust van en dat helpt. (Ik kijk teveel naar heden, verleden en toekomst.)Het vakantiegevoel van die foto vind ik al mooi. Bij het wat verder op zoek gaan naar dat gebied in het heden, het bestaat gewoon niet meer, kom ik tegelijk in de actualiteit terecht. Bovenaan die Kerkstraat trap woonden er Joodse inwoners die in de oorlog werden afgevoerd. Ik was aanwezig bij de legging van die Stolpersteine en struikelde daar zo nog eens over de geschiedenis van een stuk Zwijndrecht .

Het gebied is nu een kaal stuk dijk waarbij de trap er nog wel is maar dan ietwat verschoven. Het leven boven of onder aan de dijk was het verschil tussen rijkdom en armoe, geluk en pech. Want was is armoe of geluk en wat is rijkdom en armoe. Het was duidelijk dat als je van Joodse komaf was je pech had in de tweede wereldoorlog. De liedtekst;”als je wint heb je vrienden, rijen dik”, verhaald daar mooi over maar dan in de huidige tijd.

Ik zag op een andere foto een ijzeren hond met een mooie anekdote over de vrolijke melkman die vlot daar, onderdijk, zijn wijk afwerkte en dan daarna naar een kroeg bovendijks ging. Daar kan je dan verschillende gezegden op los laten; geld maakt niet gelukkig of, meer een reclame uiting, drank maakt meer kapot dan je lief is. Rijkdom en armoe een bijzonder vraagstuk. Het moet eigenlijk gaan over geluk. Hoe gelukkig voel je je. Hoe gelukkig waren de inwoners van Zwijndrecht rond het gebied onderdijk, dat wat mij aansprak in de foto.

Ik herinner mij dat van diverse verhalen van verschillende mensen. Een vriend van mij sprak regelmatig met zijn moeder over de tijd van de Kerkstraatstoep in de term; arm maar gelukkig. Vanuit die perceptie zie je dan dat tussen het gevoel van het kind , min of meer het geromantiseerde verhaal, en de lichaamstaal van de moeder een verschil zit. Nu nog steeds is dit aanwezig en zie je, daar waar met warmte en liefde een gezin leeft, er later die waardering terugkomt.

Weliswaar kwam ik ook het verhaal tegen waarbij die moederliefde belangrijk is maar waarbij de armoede op school heel inzichtelijk werd. Ieder kind nam, verplicht vrijwillig, geld mee voor de missie. Op school werd dan door de leerkracht voor gelezen hoeveel iedereen doneerde. Het staccato van kwartje, kwartje en dan de vijf cent gaf het kind niet een fijn gevoel.

De reactie was dan ook simpel en basic. Er werd gekozen om voortaan één cent te investeren in het goede doel van het kind zelf. Moeder gaf de spaarzame vijf cent mee en daarvan werd één cent besteed aan snoep en vier gingen er naar de missie. Moeder wist dat natuurlijk niet maar het kind investeerde in een stukje geluksgevoel.

Nog steeds eert het kind haar moeder en het kind is natuurlijk al lang een volwassen mens richting AOW. Diezelfde verhoudingen zag ik op vakantie waarin de wereld niets nieuws biedt. Natuurlijk waren er ook voldoende welgestelde mensen maar die woonden niet onderdijks. Het gebied van de dijk kent door haar bewoning een lange veelkleurige geschiedenis met tal van anekdotes.

In de verhalen die ik gehoord heb hoor ik veel liefde doorklinken, ondanks de tochtige huizen, armoede die gedeeld werd, waarbij geluk en pech hand in hand gingen. In die context kijk ik ook wel naar vandaag. Ik zie dat mensen goed terecht gekomen zijn maar ook de geschiedenis zich herhaald.

Hoever zijn wij in staat om mensen het geluk te brengen, laten ervaren of in hun hart te laten sluiten. Geluk is als een veertje in de wind wat prachtig heen en weer dwarrelt maar weg kan waaien bij een harde wind of stil valt bij het ontbreken ervan.

Het kan zijn van het genieten van de spreeuwen , zoals die in de boom bij de rijstpellerij zaten, en dan gingen zwermen. Een geweldig mooi gezicht en wat konden ze een herrie maken. Maar voor wie zijn voertuig ondergepoept krijgt denkt daar anders over. Ook daar wordt verschillend naar gekeken.

Zo vertelde een Zwijndrechtenaar mij dat het een vorm van geluk was als dat gebeurde. Hier zie je weer hoe geluk je kan toevallen ( al het goede komt van boven). Het is een perceptie. Is geluk winnen of tevreden zijn, kunnen lachen en huilen?

In ieder tijdsgewricht zie je iets gebeuren waar wij een eigen kijk op hebben. Voor deze column vroeg ik een aantal mensen tussen neus en lippen door iets te vertellen. Het mooie is dat ik met regelmaat verbaasd werd wat voor hun belangrijk was geweest of hoe en wat men herinnerde.

Ik zocht ook nog eens wat oude kranten er op na, ook daarin had ik het geluk dat ze voorbij kwamen, en keek naar het nieuws, de advertentie en de klankkleur die er uit sprak. Bijzonder om die andere toon te horen. Wij luisteren naar de radio en kiezen onze themazenders. Voel je dan wat je toen voelde of voel je het geluk wat het je brengt, de stemming die het oplevert.

In de oude kranten zie ik hoeveel ik ben vergeten. Bij het luisteren naar de verhalen valt mij dat ook op. Ik zie aan de hand van de foto dat ik die dromer ben die kijkt naar heden, verleden en toekomst. Gelukkig ben ik mij er van bewust en proef daarin dat heden, die perceptie, maar ook dat stuk wat past bij het geluk. Ik kijk niet naar wat ik heb verloren, wat er is verdwenen maar wat ik er uit heb meegekregen wat mij geluk brengt, heeft gebracht of wat mij dat geluksgevoel blijft brengen.

Met de geschiedenis van de dijk reis ik mee naar de verre landen die daaruit voort vloeien. Ik keek naar de namen op de muur bij de rijstpellerij, luisterde naar de Hawaï muziek, keek op van de verhalen over Amerikaanse militairen of de mensen die naar Canada of Australië vertrokken of uit de oost hier naar toe waren gekomen.

De straat waar ik geboren ben bestond uit mensen die veelal uit andere provincies, steden of landen hier voor hun geluk waren gekomen. Met hun eigen tradities en gewoonten en hun eigen wens naar geluk.

Geluk is een perceptie maar ik ben blij dat ik het in mijn hart mee kan dragen dat ik het een ieder toewens. Misschien ziet u een veertje vliegen en denkt nog eens terug aan dat geluk wat u blij maakte of maakt. Laat het geluk toe en deel het met elkaar. Het zal de wereld om je heen beter maken. Ik geniet nog even na van de foto en droom van die mooie wereld.

Gerelateerde straten:

Over de columnist

Chris Moorman

Chris Moorman publiceert sinds 1977 artikelen, korte verhalen en columns en is sinds die tijd ook politiek actief binnen de regio Drechtsteden, hij is raadslid in Zwijndrecht. Deed opbouwwerk voor de kraakbond Zwijndrecht, de vereniging de Onderste Steen, woonconsumenten platform Drechtsteden en huurdersraad.

Als ondernemer is hij actief met zijn bedrijven fifth dimension en Lingam en actief voor de vereniging Piramiden en de geologische vereniging Geode. Ook is hij bekend van zijn eigen wierook lijn Chrisjewierook voor wereldvrede.

Het mondaine leven vastgelegd en de Zwijndrechtse oevers vereeuwigd
15 mrt
Het mondaine leven vastgelegd en de Zwijndrechtse oevers vereeuwigd
De bloementuinen van Zwijndrecht
17 feb
De bloementuinen van Zwijndrecht
Een echte winter hebben we niet en koud dat is het pas in Amerika
15 jan
Een echte winter hebben we niet en koud dat is het pas in Amerika
Zwijndrecht  verlicht, kom kijken en groet elkaar.
14 dec
Zwijndrecht verlicht, kom kijken en groet elkaar.
zet een kaars voor je raam vannacht
15 nov
zet een kaars voor je raam vannacht
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.