De lintjesregen van Nimmerdor

19 maart 2018 door Chris Moorman
De lintjesregen van Nimmerdor

Ja het is wat. Verkiezingstijd en ook de lintjesregen komt er aan. Over dat laatste werd ik getroffen over de klacht die iemand rondstuurde over dit gebeuren. De persoon is verongelijkt over wat hem te beurt is gevallen en dat een lintje of de versierselen zijn geweigerd. Iemand die veertig jaar het kerkenblad rond brengt krijgt het wel.

Tja de aanvraag van een lintje gaat doorgaans in verborgenheid en als dat niet lukt, kan gebeuren, dan houd je dat stil. Maar in deze dus niet en ik begrijp dat heel goed. Het gevoel dat je goed doet en daarvoor niks terugkrijgt waaraan je veel waarde hecht. Als je dan alleen negatieve aandacht krijgt ben je daar niet blij mee.

Zo kreeg ik ook een mailtje van een oud wethouder die samen met twee collega s was genoemd in een column negen jaar geleden. Omdat dit op internet rond blijft waren was hij er niet blij mee. In mijn ogen stond er niets verkeerd over de beste persoon maar dat is net als bij de lintjes aanvraag misschien wel een perceptie verschil.

In de geschiedenis van Zwijndrecht zijn daar ook van die voorvallen. Meestal kom je die niet tegen maar in mijn geval vraag ik nog wel eens rond om weer eens wat nieuws over iets ouds te kunnen schrijven. Zo kwam ik iets tegen wat een eeuw geleden speelde en waarbij de lintjesregen en de politiek een rol speelde. Ik vond dat wel passend bij het gebeuren wat ik boven beschreven heb en dus passend bij de actualiteit.

Als je een lintje aanvraagt, natuurlijk doe je dat niet zelf, dan gebeurt dat door de omgeving. Vooral in stilte. Bij de aanvraag die vaak door familie en of vrienden wordt gedaan zijn altijd dragers nodig die de aanvraag ondersteunen die tevens wat positiefs over iemand kunnen vermelden.

Honderd jaar geleden was er sprake van een vorm van rivaliteit tussen tuinder/kwekers. In die onderlinge rivaliteit werd er een grap bedacht. Zelf had ik ook best zoiets kunnen bedenken omdat ik net als in die tijd als de collega, Jos Reijers, een behoorlijke dosis kwajongensachtige humor bezat. Zelf ben ik wel van de humor maar let wel goed op om niemand te kwetsen, want de ene zuurpruim kan het waarderen maar de ander weer niet. Zo was het ook in die periode.

Jos Reijers had bedacht dat hij voor zijn collega concurrent met de bijnaam Gerrit de Ridder een lintje zou “regelen”. Hij wist dat Gerrit niet bepaald aan onderschatting leed. Dat kwam tot uiting in de reclame  in het blad Floralia waarin Gerrit adverteerde met; Wie mijn oprijlaan wil binnen gaan, ziet meteen mijn beroemde piramide bomen staan.

Dit waren enkele liguster sier-boompjes aan de weg die toen gewoon Molensteeg heette, de latere Lindenlaan. Jos Reijers bedacht een plan, een practical joke zou je zeggen. De grap was feitelijk alleen voor een klein gezelschap en voor intern gebruik. Het binnenbrandje zoals dat ik dat in de overlevering tegen kwam werd echter een uitslaande brand.

Jos Reijers had met zijn boekhouder,Hannes Kooiman, en zijn bedrijfsleider van Reijers zaadhandel, Andries van dalen, de boel goed voorbereid. De grap werd heel serieus, zodanig dat het hele ambtelijke apparaat van de gemeente Zwijndrecht inclusief het college van B & W geloofde dat de stukken echt waren.

Op het gemeentehuis waar zij toch wel hadden kunnen weten of de stukken echt waren twijfelde men niet tot en met Burgemeester Doorn aan toe. Het gerucht dat Gerrit de Ridder, let op dit is zijn bijnaam, geridderd zou worden deed al gauw de ronde op straat. Iedereen wist dat Gerrit Los geridderd zou gaan worden maar feitelijk begreep niemand waarom hij nu geridderd zou worden en niet tijdens de lintjesregen. Heden ten dage gebeurt dat vaker tussendoor bij een evenement. Bij Gerrit de Ridder zou het kunnen omdat hij tal van zaken had gedaan maar een echte verklaring kon niemand vinden.

Net als nu de klacht van de eerder genoemde niet ontvanger over iemand die veertig jaar het kerkenblad rondbrengt. Desalniettemin zou op een zaterdagochtend de onderscheiding op zijn eigen terrein aan de Molensteeg bij zijn huis met de mooie naam; “Nimmerdor”de onderscheiding door burgemeester Doorn uitgereikt worden.

Gerrit was donateur van “het geklank des Konings”en ook nog speelden twee zoons van hem in dit muziekkorps en daarmee zou de uitreiking nog meer klank krijgen. Na een optocht door het dorp kwam het muziekkorps aan bij Nimmerdor waar het hele feest zou plaatsvinden.

Na een kort woord van verdienste uitgesproken door burgemeester Doorn waarin de verdienste van Gerrit voor de maatschappij werd uitgesproken ontving de burgemeester, uit handen van Gerrit zelf, de versierselen die hij opspeldt. Daar had feitelijk al een alarmbel moeten afgaan bij de burgemeester maar dat was niet zo. Na het zingen van twee coupletten Wilhelmus werd ook nog psalm134 aangeheven. Voor de niet kenner; Dat 's heren zegen op u daal. Dat beëindigde de hele ceremonie.

Ook de bedenkers van de practical joke stonden in het publiek mee te kijken. Hun grap was wel heel ver gekomen en zeker niet op dit niveau bedacht. De brand was uitgeslagen en nu maar afwachten waar dit toe zou leiden De zondag was nog een dag waarop Gerrit volop kon genieten als ouderling in de kerk.

Toen men op maandag eens ging informeren vanuit het gemeentehuis in Den Haag of alles wel klopte, tenslotte wie heeft zijn onderscheiding al in huis, kwam daar een nul op rekest, men wist van niets. Wethouder Stoop moest Gerrit de ridder op de hoogte gaan stellen en politie inspecteur Gras moest een proces-verbaal opstellen.

Het leidde tot een rechtszaak waar noch Jos Reijers, noch Hannes Kooiman verschenen Alleen Andries van Dalen verscheen welke een flinke reprimande kreeg. De rechterlijke macht had moeite om hun gezicht in de plooi te houden tijdens de uitspraak. Gerrit de ridder bleef op Nimmerdor wonen en bleef zich met hart en ziel voor Zwijndrecht inzetten.

Ook bleef hij zich bezighouden met de geschiedenis van Zwijndrecht. De grap was flink uit de hand gelopen maar laat ook zien hoe goedgelovig iedereen in die tijd was. Toen de Molensteeg van naam moest veranderen is er nog een voorstel in de gemeenteraad gedaan dit voortaan dit de Ridderlaan te noemen.

Het werd dus Lindelaan zodat de grap niet in de historie via straatnamen verder leeft.   Wie langs Zonne- Eemstein naar het tuincentrum Klein Aalsmeer, Intratuin, fietst komt wel de naam '" Ridsderspoor"  maar ook waar ik het in mijn laatste column over had; Heerlijkheid"" tegen. Soms duiken er zo van die prachtige annekdotes op die ik jullie zeker niet wil onthouden.

Gerelateerde straten:

Over de columnist

Chris Moorman

Chris Moorman publiceert sinds 1977 artikelen, korte verhalen en columns en is sinds die tijd ook politiek actief binnen de regio Drechtsteden, hij is raadslid in Zwijndrecht. Deed opbouwwerk voor de kraakbond Zwijndrecht, de vereniging de Onderste Steen, woonconsumenten platform Drechtsteden en huurdersraad.

Als ondernemer is hij actief met zijn bedrijven fifth dimension en Lingam en actief voor de vereniging Piramiden en de geologische vereniging Geode. Ook is hij bekend van zijn eigen wierook lijn Chrisjewierook voor wereldvrede.

Het mondaine leven vastgelegd en de Zwijndrechtse oevers vereeuwigd
15 mrt
Het mondaine leven vastgelegd en de Zwijndrechtse oevers vereeuwigd
De bloementuinen van Zwijndrecht
17 feb
De bloementuinen van Zwijndrecht
Een echte winter hebben we niet en koud dat is het pas in Amerika
15 jan
Een echte winter hebben we niet en koud dat is het pas in Amerika
Zwijndrecht  verlicht, kom kijken en groet elkaar.
14 dec
Zwijndrecht verlicht, kom kijken en groet elkaar.
zet een kaars voor je raam vannacht
15 nov
zet een kaars voor je raam vannacht
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.