De positieve energie van Zwijndrecht
Ik heb vaak inspiratie voor een column. Soms denk ik dat kan dagelijks maar dan moet het wel korter of wekelijks maar zolang het niet gevraagd wordt doe ik dat maar niet. De relatie met de geschiedenis van Zwijndrecht is ook niet moeilijk aangezien je uit duizend jaar Zwijndrecht kan putten. Duizend jaar?, jawel net als in Dordrecht wordt er door mensen die met de geschiedenis bezig zijn geroepen dat we al duizend jaar bestaan.
Nu kan je je natuurlijk afvragen wat er in die duizend jaar gebeurt is en welke oorlogen hier uitgevochten zijn en of dat wel zo het geval is geweest maar, het blijft onderwerp van gesprek in beperkte kring. Het slagveld aan de onderdijk zou daar zijn naam door gekregen hebben. Nu heb ik het liever niet over oorlogen maar over de leukere vredevolle gebeurtenissen.
Recent stelde ik de vraag op oud Zwijndrecht wat voor herinneringen heb je aan het bruggetje op de Willem van Oranjelaan. Vervolgens komen er echt leuke reacties tevoorschijn met spontaan foto s van trouwerijen en hun achtergronden. Daar wordt een mens blij van want dit soort plekken verteld vaak meer van de geschiedenis dan de opgetekende ijkpunten die vastgelegd zijn in de historie.
Zwijndrecht heeft beslist veel gezelligs maar toch valt het gemopper mij meer op. Het bruggetje op de Willem van Oranjelaan levert het omgekeerde op. Juist de invalshoek is zo leuk. Het is de vraag over de gebeurtenissen die je niet kent maar daarna direct herkend die het zo gezellig maakt.
Alle trouwfoto s op het bruggetje leverden een mooi beeld op en zouden zo vandaag genomen kunnen zijn. De Willem van Oranjelaan is nu ook echt zo een weg die sinds de aanleg in de jaren dertig eigenlijk niet veranderd is. Het ontwerp van de waterpartij past in de wijze waarop Piet Verhagen de stedenbouwkundig ontwerper van het oude raadhuis dacht. Zwijndrecht had lang een mooie verbinding in die waterpartij. Die doorlopend werd na de aanleg van de Passage het water werd toen meer aansluitend op de andere vijverpartijen gemaakt .
Bij de presentatie van zijn nieuwe boek refereerde Kees Popijus hier nog aan. Het stenen muurtje met daarop het door een Zwijndrechtse smid gemaakte hekwerk dat zo mooi voor de veiligheid zorgde. Er zijn nog wel een paar van die mooie smeedwerkjes te vinden. Op de Bruïnelaan bijvoorbeeld en op het raadhuisplein.
Wat leuk was om te lezen was de belevening van de lampjes met Koninginnedag. Veel vijvers werden met gekleurde lampen verlicht en nog steeds zie je die terug op de Willem van Oranjelaan. Juist zo een herinnering waar uit de verbeelding en beleving spreekt van de mensen uit hun jeugd doet mij ook goed. De gezelligheid van een festiviteit doet het altijd goed.
Ik zie dat nu ook aan latere momenten. Eendjes voeren wordt genoemd en nog zie ik ouders, ooms, tantes, grootouders met kinderen daar de eendjes voeren vanaf de brug. De sfeer van deze waterpartij met zijn kastanjes levert door het jaar heen veel mooie beelden op. Waar je vroeger dan nog mooi door kon lopen door het bruidslaantje met zijn bloeiende Japanse kers loop je nu naar de nieuwe waterpartij met carillon waar tegenwoordig ook weer veel mee te doen is.
Nu het raadhuisplein ook meer een evenementenplein wordt zie je de beweging van positieve verhalen en belevingen voort zetten. Eerst stond de Julianaschool daar alleen met zijn hoofdingang en speelplein geheel vrij liggend met de vijver aan de Willem van Oranjelaan als stille getuige. Daarna volgde het politiebureau en de burgerzaal van het raadhuis met een variël gebouw ertussen en een ondergrondse verbinding tussen alle gebouwen . Dat heeft nu plaats gemaakt voor de nieuwbouw van het gemeentehuis.
Aan dit gebied van Zwijndrecht kleven heel veel verhalen. Verhalen die deels opgetekend zijn middels herdenkingsbomen van het koningshuis maar ook nu door de stolpersteine. Telkens als ik er voorbij loop denk ik aan de mooie momenten en dat positieve gevoel dat het uitstraalt zoals het ook ontworpen is. Het leven kent tenslotte een lach en een traan. Bij de presentatie van het boek van kees Popijus zag ik dat ook.
Veel oud winkeliers die aanwezig waren met net zo veel verhalen met een lach en een traan. Maar vooral ook de doorzettingskracht zoals die destijds werd neergezet. De smid die ook fietsen ging verkopen, de melkhandelaar die steeds een breder georiënteerde handelaar werd of zoals Bas Baan die zich steeds verder specialiseerde naar wijnhandelaar.
Dat maakte het dan ook mooi om de avond voorafgaand aan de boek presentatie te zien hoe Piet Baan met zijn vrouw aanwezig was bij het carillon concert. Zij zorgden voor de inwendige mens terwijl de burgemeester meeblies op zijn klarinet met het groepje van het geklank des konings.
Ik zag daar een mooie verbinding in de belevenissen van mensen tussen toen en nu en kon meegenieten van een nieuw opbloeiend elan. Iets wat wij alleen met zijn allen neer kunnen zetten. Ik geniet van de positieve verhalen als tegenhanger van alle minder mooie gebeurtenissen.
Ja ik voel daardoor de positieve gedrevenheid die mijn ouders ook gehad zullen hebben toen zijn hier naar toe verhuisden en hun nieuwe leven hier begonnen. Ik ervaar mijn geboorte hier nog steeds zo en zet mij daarom graag in om steeds die positieve energie vorm te geven. In mijn rondleidingen door het gemeentehuis kan ik dat altijd goed kwijt.
Ook een keer meemaken? meldt je dan maar aan. Hoe? zet het maar op de mail dan kan er altijd wat geregeld worden.
