Huwelijk Marianne en Gerjo Euser in ziekenhuis indrukwekkend getuigenis

20 februari 2016
Huwelijk Marianne en Gerjo Euser in ziekenhuis indrukwekkend getuigenis

ZWIJNDRECHT / DORDRECHT -  In grote dankbaarheid kijkt de familie Euser uit Zwijndrecht terug op de huwelijksvoltrekking van zoon Gerjo (21) en zijn bruid Marianne. Op zaterdag 6 februari, laat in de avond, sloot burgemeester Brok van Dordrecht na een spoedprocedure hoogstpersoonlijk het huwelijk op afdeling B3 in ons ziekenhuis. In de nacht van zondag 7 op maandag 8 februari is de ernstig zieke Gerjo overleden. Hieronder volgen - met instemming van de familie - enkele passages uit een bericht dat vader Arie Euser aan het Albert Schweitzer Ziekenhuis zond en ook door het ziekenhuis is gepubliceerd:

"De ziekte van Gerjo is vastgesteld in januari 2015. Na gescand te zijn op Dordwijk, is Gerjo daags erna met de ziekenauto naar het Erasmus MC vervoerd. Vanaf die eerste rit met de ziekenauto is er een grote ommekeer in zijn leven gekomen. Bij de eerste opname in het Erasmus, had Gerjo zo’n pijn en stonden de tumormarkers in zijn bloed op 75000. Omdat het voor mij nauwelijks aan te zien was, ben ik middenin de bewuste nacht een stukje over de SEH-afdeling gaan lopen, totdat ik middenin die nacht in dat Rotterdamse ziekenhuis psalmen hoorde zingen! Ik ben op het geluid af gegaan en kwam bij de kamer van mijn zoon uit, psalm 23 vers 1, om nooit te vergeten. Sinds die tijd heeft Gerjo een spoor van getuigenis achtergelaten door de ziekenhuizen, Erasmus, Daniël den Hoed en Dordwijk. De zusters van de afdeling waar Gerjo kwam te liggen in Rotterdam waren zo onder de indruk, en in het bijzonder Marianne, zijn latere echtgenote.”

“De gedichten die Gerjo vanuit de ziekenhuizen op internet heeft gezet nadat hij in het najaar de aanzegging had gekregen dat er niets meer voor hem gedaan kon worden, daar liepen de rillingen van over onze rug en van ontzettend veel mensen door heel Nederland. Zoek eerst het Koninkrijk Gods en alle dingen zullen je worden toegeworpen, dat hebben wij persoonlijk bij Gerjo zien gebeuren. Gerjo mocht één van de duurste auto’s rijden (voor een aantal dagen) die er in Nederland rondrijden. Gerjo kreeg de kracht om de Dordtse en Utrechtse dom te beklimmen. Gerjo leerde nog mondharmonica spelen, in dat laatste jaar, waarmee hij menigmaal zijn God prees, maar ook zijn pijn probeerde weg te blazen. Gerjo kreeg nog verkering, waar hij vast van mocht geloven dat het zijn vrouw nog zou worden. Wij als ouders hebben gezegd, dat Gerjo niet alleen medicijnen, maar ook de zuster mee naar huis kreeg. Deze Marianne is in deze situatie ons tot een enorme steun geweest, en nu we onze zoon kwijt zijn hebben we in haar een pracht schoondochter gekregen. De manier hoe haar en onze families in elkaar vloeiden is alsof het nooit anders is geweest.”

“De trouwdatum, zaal, kerk en jurk waren eigenlijk geregeld voor 3 maart in Middelburg. Maar toen de pijn ondragelijk werd en de bewuste 6 februari aanbrak, bleek een ziekenhuisopname onvermijdelijk. Niemand dacht nog aan trouwen. Marianne zei tegen haar vader: nu heb ik straks wel trouwringen, maar geen man. Op de vraag van haar vader of ze dan nog wilde trouwen, kwam een bevestigend antwoord. Haar vader heeft een ambtenaar van Middelburg gebeld en toen ging alles lopen. Wat wij op dat moment niet wisten is dat er een soort 'bom afging' op de ambtenarij van Middelburg en Dordrecht. De burgemeester van Dordrecht werd gebeld, en die was zo onder de indruk, dat hij alle registers heeft opengetrokken. Vanaf de geboorteafdeling van het ziekenhuis kon in de gemeenteregisters worden ingelogd en de diverse papieren werden in orde gemaakt. Ongelofelijk en ongevraagd, kwam burgemeester Brok zelf dit mooie werk doen. Hij had zelfs zijn ambtsketen om. Wat een mooi mens.”

“Er is zo ontzettend veel gebeurd, het is niet te zeggen. Ik wil in de God van Gerjo eindigen, daarom zomaar een greep uit die goede gaven: Gerjo en Marianne zijn getrouwd. Wij hebben er een schoondochter bij. Vele mensen(-zielen) zijn geraakt. Ondanks een week regen, scheen de zon tijdens het begraven van Gerjo. We zijn niet overmatig verdrietig. Er komen zoveel reacties uit Nederland, zelfs uit het buitenland, om stil van te worden. Tijdens het condoleren kwamen rond de 1000 mensen, en bij de begrafenisdienst opzaterdag 13 februari rond de 650 mensen.”
“Denk niet dat ik dit met enige trots zeg, verre van dat, maar het heeft mijn geloof zeer vermenigvuldigd en nog meer doen inzien, dat er grotere en rijkere dingen zijn dan al onze aardse goederen en bezigheden. Ik wil nogmaals gebruik maken om al het personeel hartelijk te bedanken voor de laatste zorg aan onze zoon bewezen, en de steun aan Marianne.”

Gerjo’s vader stuurde ons ook de hier getoonde foto van twee anjers in een bekertje, en schrijft: “De anjers die de verpleegkundigen zo laat op de avond nog voor onze Gerjo en Marianne geregeld hadden om ze als trouwanjers op te spelden, heeft mijn vrouw mee naar huis genomen en op het aanrecht gezet. Tot haar oog erop viel, dat de ene anjer doodging en de andere ging bloeien. Bijgelovig zijn wij niet, maar in de bloeiende anjer hebben we gezien dat er voor Marianne nog toekomst is, en zeker op geestelijk gebied.”

Het Albert Schweitzer Ziekenhuis besluit: "Alle medewerkers van ons ziekenhuis die bij de zorg voor Gerjo en bij het huwelijk betrokken zijn geweest, zullen de indringende laatste dagen uit het leven van Gerjo nooit vergeten. Wij wensen de beide families zeer veel sterkte en kracht toe. We bedanken Arie Euser voor het doen van dit indrukwekkende verhaal".

Meer over:
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.