Beroemd berucht of uitgekotst

Er zijn van die momenten dat je twijfelt aan de wereld of eigenlijk juist niet. Alles klopt zoals je dat vaker waarnam. Maar wat is waarheid en wat is werkelijkheid? Ik heb wel eens geschreven over beroemde Zwijndrechtenaren en die zijn er genoeg. Maar wat is beroemd. 

 In het verleden wed ik en nu nog wel aangemerkt als berucht maar ben je daarmee ook beroemd en waarom ben je berucht? Of waarom en waarmee ben je beroemd. Op zich is beroemd zijn leuk, iedereen kent je  en wil iets van je. In de Uitstek ( het voormalige theater) maakte ik het wel mee dat een van de medewerkers door collega raadsleden gezien werd als een simpel hulpje laten we zeggen een voetveeg.

Er waren zelfs collega s die dat van de toenmalige directeur dachten en misschien nu nog wel. De medewerker kreeg bekendheid omdat hij meedeed in de bekende jeugdserie Spangas en plots keek iedereen anders tegen hem aan. Voor mij was er echter geen verschil  en zo kijk ik eigenlijk altijd tegen mensen aan. Iedereen wordt gewaardeerd tot een zekere hoogte. Die hoogte is eigenlijk simpel aan te duiden; wie op mij schijt  kan zijn eigen excrementen terug verwachten op een vriendelijke manier.

Misschien maakt dat mij wel berucht. Een bekende Zwijndrechtenaar sprak mij een keer toe met de opmerking dat je met honing smeren meer bereikt dan met azijn pissen. Ik gaf aan dat dit wel zo was maar dat  ik met mijn methode wel erg duidelijk was voor iedereen, men weet waar men aan toe is.

Als je dus een bekend iemand bent in de maatschappij dan moet je wel weten wie je bent en hoe je over komt. De laatste keer schreef ik over de Passage waar Ad van Wingerden actief is. Ad weet dat zijn optreden vaak weinig diplomatiek is  maar je weet wel met wie je te doen hebt. En als je daarmee overweg kan dan is dat geen probleem, behalve voor de stroopsmeerders die kunnen daar niks mee. Je ziet dan ook dat zakenmensen en politici vaak botsten.

Een zakenman die zoals gewoonlijk uit is op winst begrijpt vaak niet waarom hem dingen overkomt als hij probeert zaken te doen met de gemeente. Ook niet als hij iets voor de gemeenschap wil doen. Herman en Ellen van der Laan hebben dat ook meegemaakt toen zij met hun deel horeca iets voor de jongeren wilden doen. Niks mocht en kon. Jongerenwerk werd door Salza gedaan en als je daar niet deed wat gevraagd werd dan kon je je tent wel sluiten. |Dat heeft weinig gescheeld of dat gebeurde dan ook, zonder tussenkomst van een advocaat hadden ze hun zaak kunnen sluiten.

Toch zijn er ook zakenlieden die daar geen last van hebben. De voormalige Uitstek is daar een voorbeeld van. Piet en Jose die nu hun zaak Festino van de hand hebben gedaan kwamen er met een geweldig huurcontract vanaf. Daar is tot op de dag van vandaag nog veel over te doen en binnen de politiek zijn daar veel woorden aan besteed.

Het is dus schijnbaar belangrijk vrienden te hebben in de politiek of omgekeerd om tot iets te komen zo lijkt het in Zwijndrecht.
Over het ontstaan van de watertoren heb ik wel eens geschreven en daarin is het wethouder Vliegenthart die er goed uitspringt vanwege de afkoop van het windrecht van zijn molen . In Zwijndrecht werd positief gesproken over het optreden van de burgemeester de Bruine die het land kocht en doorverkocht aan de gemeente .

Aan de overkant van de rivier noemde men het zakkenvullerij.  Met de huidige gebeurtenissen in de Drechtsteden zien we plotseling ook iets gebeuren wat opvallend is. Een directeur van dienst, een oud wethouder uit Zwijndrecht, die een lening afsluit en laten we zeggen vergeet terug te betalen. Door de controle van een accountant komt het plots boven water. Je moet dus in een netwerk zitten om iets voor elkaar te krijgen.

Zwijndrecht heeft een ondernemersloket maar daar geldt in meer of mindere mate hetzelfde. De sportschoolhouder die bezoek kreeg van de ambtenaar achter het loket dacht hulp te krijgen maar dat viel anders uit. De ambtenaar belast met het ondernemersloket kwam hem even vertellen dat hij zijn tent moest sluiten op straffe van een dwangsom die zou volgen.

De geboden hulp was niet al te veel bijzonders. Had deze sportschoolhouder de voormalige Uitstek mogen exploiteren dan had hij zijn ondernemening nog gehad in plaats van heel veel schulden en had hij samen met zijn buurman van the Blue Lagoon nog veel leuks voor Zwijndrecht kunnen betekenen. Maar ook deze laatste ondernemer  heeft weinig medewerking van de gemeente mogen ondervinden. Dhr Biesheuvel heeft daarom na het ontvangen van een zak geld zijn biezen maar gepakt omdat geen college ondanks uitspraken van de gemeenteraad hem heeft willen helpen of het bedrijf zelfs binnen Zwijndrecht een alternatieve plek aangeboden die haalbaar was en is.

Wat is dat toch met Zwijndrecht? Een soort zelfvernietigingsdrang ? Een zucht naar iets wat nooit komt maar altijd achter zich laten wat was. Droevig stemt mij dat. Deze week zij iemand nog tegen me; wie wil er zijn hele leven nou in Zwijndrecht wonen ?
Nou eigenlijk kan Zwijndrecht leuk en gezellig zijn maar de vraag is altijd voor hoe lang.

Er is natuurlijk een verschil in leuk en gezellig. Alles gaat goed totdat je iets wil gaan doen, je zit niet in het netwerk dus krijg je de maximale tegenwerking. Of je hebt een te grote mond of past niet binnen de geloofgemeenschappen. Je wil de boel mooi maken en knapt een boerderij op maar je mag geen schuur opknappen omdat die niet op tekening staat maar er wel altijd gestaan heeft. Kijk je dan naar de huizen naast de Kijfhoekkerk dan mag dat wel.

Simpel worden mensen er van vooral als ze geen medewerking krijgen in het vinden van een creatieve oplossing. Nu is het heel goed dat er regels zijn en dat deze gehandhaafd worden maar er is een omslag gaande die de mensen in de maatschappij niet begrijpen. Het handhaven is daar een van. De schuur is iets wat abstract is en mensen nog wel in mee denken, niet begrijpen maar goed. Als het gaat om drugshandel op straat niet.

Als de dealertjes op straat precies weten dat de politie ze niet mag fouilleren dan kunnen ze ongestoord hun handel voort zetten. Het is iets waar een gebekte dealer altijd door wegkomt. Is er dan zoveel straathandel, jazeker veel meer dan u denkt en de gebruiker die zal U er natuurlijk niet over horen. Het gaat dan vooral over handel in pillen en cocaïne iets wat al sinds de begin jaren tachtig plaatsvindt in Zwijndrecht.

Vooral de cocaïne is geen opvallend product omdat de gebruiker niet een type junk is die men verwacht. Het zijn gebruikers die uit alle lagen van de bevolking voortkomen van zeer jong tot zeer oud. Handhaven doe je door heterdaadjes en dat is lastig. Er zijn diverse methodes van mensen die ontspannen uit huis verkopen tot methodes van drugrunners. Je kan ook stellen dat het allemaal ondernemers zijn en die zouden zelfs middels de belastingdienst hun inkomsten kunnen opgeven dat vrijwaart ze in ieder geval van een bepaalde aanpak als ze ooit door de mand zouden vallen.

Als ik zo door de geschiedenis van de laatste veertig jaar kijk dan zie ik veel dingen achter de voordeur gebeuren die bekend zijn bij beroemde , beruchte maar ook bekende mensen. Veel wordt getolereerd maar na veertig jaar tolerantie is er een cultuur ontstaan van gemakzucht en een gedogen . Maar wie gedoogt wil worden zorgt er wel voor dat hij of zij in het old boys netwerk zit want anders kan het wel eens zijn dat je zomaar wordt uitgepoept. In de politiek is dat een normale zaak, wie vandaag je vriend is is morgen je vijand of kijkt je niet meer aan ook al was je daarvoor een held.

Daarom ben ik liever duidelijk en smeer geen stroop of ben geen zachte heelmeester.
Of je nu bankdirecteur of oplichter bent politicus of zakkenvuller als het goed is weet iedereen waar hij aan toe is.
Zwijndrecht moet een leuke en gezellige plek zijn waar je fijn kan vertoeven ongeacht je denominatie achtergrond of politieke keuze.